Παραδοσιακή αρχιτεκτονική – η σοφία του απέριττου

Αρχιτεκτονικές ματιές , και όχι μόνο…

Την επόμενη φορά που θα επισκεφτούμε τον τόπο καταγωγής μας ας αναγνωρίσουμε κάποια σημαντικά στοιχεία της ζωής και του τόπου, που βρίσκονται τόσο φανερά δίπλα μας, αλλά και τόσο καλά κρυμμένα μέσα στη σύγχρονη, υλιστική πραγματικότητα.
Αναζητώντας κανείς την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, διαπιστώνει την τόσο σοφά δημιουργημένη κατάσταση ζωής ενσυνείδητα, και ασυνείδητα καμιά φορά , που αντικατοπτρίζεται στο δομημένο περιβάλλον με τον πιο απλό και ιδιαίτερο τρόπο, με την πιο δυνατή αφαίρεση των περιττών και την εμφάνιση μονάχα των απολύτως απαραίτητων. Η ανάγκη , βέβαια , εξοικονόμησης χώρου, χρόνου, ενέργειας, υλικού στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι όχι ως θέληση απλά , αλλά ως βίωμα της εποχής και των ανθρώπων , ένα μοναδικό φαινόμενο , το οποίο οφείλει να διδάξει και να παραδειγματίσει όλους τους σύγχρονους αρχιτέκτονες , σε παραβολή με όλα όσα σήμερα ακούγονται περί ελαχιστοποίησης της χρήσης των φυσικών πόρων, εξοικονόμησης ενέργειας και γενικά βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Η μόρφωση και η κατασκευή των οικιστικών συνόλων γίνεται πάντα με υλικά της περιοχής , με ντόπιους τεχνίτες και με την ελάχιστη δυνατή σπατάλη ενέργειας και χρόνου.
Η πρόθεση και η επιθυμία του ανθρώπου αντικατοπτρίζεται στο χώρο που ζει, κινείται, εργάζεται βιώνει. Ίσως να έχει μόνος μεταφέρει τις πέτρες από το χωράφι του , τις έχει λαξεύσει , τις έχει τοποθετήσει έτσι με λάσπη και άχυρο ώστε όχι απλά να δημιουργεί (τις περισσότερες φορές άθελά του) ένα απέριττα λιτό κατασκευαστικά κτίσμα αλλά ένα οίκημα με τη δυνατότερη δυνατή προσαρμογή στο περιβάλλον , σαν το σπίτι να «φύεται» από μόνο του μέσα από το σχίνο και την πέτρα. Γιατί αυτά είναι τα υλικά της περιοχής , γιατί αυτό έχει μάθει να κάνει τόσους αιώνες τώρα , γιατί αυτό είναι το πιο βολικό , άνετο και συμφέρον που έχει να κάνει. Δεν υπάρχει λόγος να ψάξει αλλού να φέρει μάρμαρο και πλίνθους, να κάνει πατώματα με ψηφιδωτά ή κεραμικά πλακίδια , είναι για αυτόν αδιανόητο κάτι τέτοιο. Ο χώρος είναι όπως ο χρήστης του, απλός και απέριττος , δημιουργημένος με τα πιο απλά φυσικά υλικά όπως ακριβώς η ζωή του ενοίκου του.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε τη σημερινή μας ζωή τόσο περίπλοκη? Και πώς αντικατοπτρίζεται αυτή η περιπλοκότητα στους σημερινούς χώρους κατοικίας ή μη? Ίσως με έναν υπέρμετρο καταναλωτισμό χωρίς ουσιαστικό και πραγματικό αντίκρισμα. Ας κοιτάξουμε όλοι γύρω μας και ας αναζητήσουμε την πραγματική χρησιμότητα όλων όσων υπάρχουν εκεί και συντάσσουν το δομημένο περιβάλλον – το χώρο μας.
Και όλα αυτά συμβαίνουν παντού και πάντα και ιδιαίτερα σε ότι αφορά την αρχιτεκτονική όχι απλά ως στέγη και κατάλυμα αλλά ως μια διαχρονική ενέργεια του ανθρώπου να κυριαρχήσει στο περιβάλλον του μέσα από τις ανάγκες , τις προσδοκίες και τις επιθυμίες του. Γιατί ο χώρος είναι ο άνθρωπος και ο άνθρωπος χώρος ,
όπως ακριβώς είναι και το σπίτι από πέτρα λες και ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι από κάτι άλλο, λες και πως δημιουργήθηκε από τον αιώνιο άνεμο που λαξεύει το βράχο.

Παρέχεται βοήθεια σε εργασίες φοιτητών / στην εκπόνηση εργασιών με σχετικό αντικείμενο.

This entry was posted in Αρχιτεκτονική. Bookmark the permalink.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *