Ο ρόλος που έχουν οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί έχει αλλάξει σημαντικά σήμερα. Σε αντίθεση με τα χρόνια που έχουν προηγηθεί, που οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί ειδικεύονταν σε ορισμένα χρηματοοικονομικά προϊόντα και συγκεκριμένες περιοχές γεωγραφικά, η απελευθέρωση των αγορών καθώς και η ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών έχουν οδηγήσει τους οργανισμούς αυτούς στο να γίνουν μεγάλοι και διεθνείς, προσφέροντας μία σειρά χρηματοοικονομικών προϊόντων και υπηρεσιών (Beck and Ross, 2004). Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά για να αναπτυχθούν οι εθνικές οικονομίες αλλά και η ίδια η παγκόσμια οικονομία. Παράλληλα, τα σωστά δομημένα χρηματοοικονομικά ιδρύματα τα οποία θα δραστηριοποιηθούν σε αποδοτικά και κατάλληλα χρηματοοικονομικά συστήματα, αλλά και αυτά που έχουν δομηθεί σε σωστά ανεπτυγμένα νομικά συστήματα, έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν τα μέγιστα στην οικονομική ανάπτυξη σε τοπικό και διεθνές επίπεδο (Aghion et al., 2005).
Μία από τις σημαντικότερες δραστηριότητες των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων είναι η ανακατανομή των πόρων και των κεφαλαίων τους ώστε να εξασφαλιστεί μία συνεχής αναδιάταξη και να αναδομηθεί η οικονομία. Πιό συγκεκριμένα, σε χώρες που έχουν ανεπτυγμένο χρηματοοικονομικό σύστημα, παρατηρούνται αυξανόμενες επενδύσεις σε αγορές με γρήγορα κινούμενα προϊόντα όταν υπάρχουν αναπτυσσόμενοι κλάδοι. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας τον προηγούμενο αιώνα (Arena, 2005). Η Μ. Βρετανία είχε ένα οργανωμένο και αποδοτικό χρηματοοικονομικό σύστημα και κατάφερε να προωθήσει τις επενδύσεις της σε επικερδείς και αναπτυσσόμενους κλάδους, κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα η οικονομική της ανάπτυξη να είναι πολύ σημαντικότερη από αυτή που είχαν άλλα κράτη την ίδια εποχή (Boot and Matej, 2008). Η ορθολογική κατανομή των κεφαλαίων ανά κλάδο είναι πολύ σημαντική για τις χώρες που είναι λιγότερο ανεπτυγμένες καθώς σε αυτές τα κεφάλαια είναι λίγα οπότε χρειάζονται συγκεκριμένη διαχείριση. Από την ανάλυση συγκεκριμένων ποσοτικών δεδομένων φαίνεται ότι η χρηματοοικονομική ανάπτυξη σε χώρες όπως η Ταϊβάν, η Κορέα και η Ιαπωνία σχετίζεται με την ανάπτυξη τους. Στις προαναφερθείσες χώρες, η δομή των χρηματοοικονομικών τους αγορών και οι οικονομικές τους πολιτικές καθώς και ο βαθμός της κίνησης των διεθνών κεφαλαίων τους σχετίζονταν άμεσα με το ΑΕΠ τους (Beck et al., 2000).
Πέρα από αυτό, οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί μπορούν να προσφέρουν χρηματοδότηση σε επιχειρήσεις που είναι νέες, ελέγχοντας την ίδια στιγμή τους κινδύνους που μπορεί να υπάρχουν τόσο για την ίδια την επιχειρηματικότητα όσο και για το ευρύτερο χρηματοοικονομικό περιβάλλον. Παράλληλα, οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί προσφέρουν συμβουλές χρηματοοικονομικού χαρακτήρα καθώς και πολλές μορφές δανεισμού, υπηρεσίες ασφάλισης και προϊόντα διασφάλισης χρηματοοικονομικού κινδύνου (Claessens and Luc, 2004).
Aghion, Philippe, Peter Howitt, and David Mayer-Foulkes (2005). “The Effect of Financial Development on Convergence: Theory and Evidence.” Quarterly Journal of Economics 120, 173-222.
Arena, Marco (2008). Does Insurance Market Activity Promote Economic Growth? A Cross-Country Study for Industrialized and Developing Countries.” Journal of Risk and Insurance 75, 921- 46.
Beck, Thorsten, Aslι Demirgüç-Kunt and Ross Levine (2000). “A New Database on Financial Development and Structure” , World Bank Economic Review 14, 597-605.
Boot, Arnoud and Matej Marinc (2008). “The Evolving Landscape of Banking.” Industrial and Corporate Change 17, 1173-1203.
Claessens, Stijn, and Luc Laeven (2004). “What Drives Bank Competition? Some International Evidence.” Journal of Money, Credit, and Banking 36: 563-83.