Υπάρχει μεγάλη ποικιλία, διαφορετικών σπειρωμάτων αλλά και διαφορετικές παραλλαγές στη διαμόρφωση της κεφαλής και του κορμού τους.Λόγω της εξαιρετικά μεγάλης τους χρησιμότητας και διάδοσης, πολλοί άνθρωποι (η γνώση των οποίων είναι σαφώς περιοριμένη, πάνω στο αντικείμενο), έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα συνδετικά στοιχεία με σπείρωμα (βίδες, κοχλίες,παξιμάδια), είναι τετριμμένα στοιχεία, χωρίς ενδιαφέρον ως προς τον τρόπο λειτουργίας, σχεδιασμού, υπολογισμού αντοχής ή ακόμα και ασφάλειας, στις κατασκευές. Φυσικά η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική, αφού πολλές από αυτές είναι ιδιαιτέρως υψηλού κόστους, ενώ και οι οικονομικές επιπτώσεις, του σχεδιασμού και της χρήσης των κοχλιών σε αυτές, είναι αξιοσημείωτες. Αρκεί να αναφερθεί σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα, ότι η άτρακτος ενός μεγάλου επιβατηγού αεροσκάφους, έχει περίπου 2,4×106 (δύο εκατομμύρια, τετρακόσιες χιλιάδες), συνδετικά στοιχεία, συνολικού κόστους περίπου 750.000 ευρώ. (Μακρής Α., 1996)
Τα είδη στα οποία διακρίνονται οι κοχλίες είναι δύο:
a.οι κοχλίες σύσφιγξης, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για συνδέσεις στοιχείων μεταξύ τους, είτε χρησιμοποιώντας περικόχλιο, είτε κατασκευάζοντας σπειρώματα, πάνω στα ίδια τα τμήματα, τα οποία πρόκειται να συνδεθούν. Οι κοχλιωτές συνδέσεις,χρησιμοποιούνται εκτενώς στο σχεδιασμό μηχανών, γιατί, το κόστος τους είναι χαμηλό, είναι τυποποιημένες και τα συνδεόμενα μέρη, έχουν τη δυνατότητα, αν χρειαστεί, να αποσυνδεθούν με ευκολία.
b.οι κοχλίες κινήσεως, οι οποίοι αποτελούν μηχανικά στοιχεία, τα οποία χρησιμοποιούνται για να μετατρέψουν την περιστροφική κίνηση σε ευθύγραμμη αλλά και για την μετάδοση ισχύος. Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές τους εφαρμογές είναι: η ανύψωση βαρέων φορτίων (ανυψωτήρες αυτοκινήτων σε συνεργεία), επίτευξη ακρίβειας στην κίνηση μηχανών (τόρνος), επίτευξη ακρίβειας στην επιβολή φορτίων-μετατοπίσεων σε μηχανές δοκιμών (μηχανές εφελκυσμού).
Συγκεκριμένα για τους κοχλίες κίνησης, παρουσιάζονται κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα, όπως η ικανότητα, όχι μόνο να παραλαμβάνουν αλλά και να μεταφέρουν πολύ βαριά φορτία. Επίσης, οι διαστάσεις τους, μπορούν να είναι σχετικά μικρές (ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας για μικρού μεγέθους αλλά συμπαγείς κατασκευές) και τέλος, είναι απλοί στον σχεδιασμό, με αποτέλεσμα η διαδικασία για την κατασκευή τους, να μην απαιτεί τη χρήση πολύ εξειδικευμένων μηχανών. (Κερμανίδης Αλ., 2012)
Τέλος, μια γενική ιδέα, όσων αφορά την τυποποίηση των κοχλιών, έχει να κάνει με τις διαστάσεις. Οι χαρακτηριστικές διάμετροι του κοχλία είναι: η διάμετρος του κορμού, βάσει της οποίας τυποποιείται ο κοχλίας, η εξωτερική διάμετρος του σπειρώματος, που είναι συνήθως ίση με αυτή του κορμού (οι όποιες διαφορές είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ μικρές) και η εσωτερική διάμετρος του σπειρώματος, που αντιστοιχεί στη μικρότερη καταπονούμενη επιφάνεια του κοχλία. Υπάρχουν κοχλίες,στους οποίους, η διάμετρος του κορμού, είναι ίση με την εσωτερική διάμετρο του σπειρώματος. (Παπαδόπουλος Α. Χ., 2008)
