Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει ότι αγκαλιάζει το διαφορετικό , ότι το αποδέχεται ωστόσο κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει. Το ζητούμενο αρχικά είναι ο φαυλεπίφαυλος κύκλος των ορισμών. Κάποιες έννοιες είναι αδύνατον να διασαφηνιστούν με αντικειμενικό τρόπο και να ισχύουν καθολικά και απόλυτα.
«Φυσιολογικό» : 1 )αυτό που υπάρχει ή γίνεται σύμφωνα με τη φύση.
2)αυτό που δεν προκαλεί έκπληξη , που δεν ξεφεύγει από τα αναμενόμενα.
Έτσι ορίζεται το φυσιολογικό στο λεξικό αλλά και στη ζωή. Οτιδήποτε δεν
ξεφεύγει από τα αναμενόμενα. Ας αναρωτηθούμε , λοιπόν , ποιά είναι τα αναμενόμενα; Μια κατάσταση που για μας μπορεί να είναι αναμενόμενη είναι και για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο; Η απάντηση μάλλον είναι αρνητική.
Ένας άνθρωπος αναγνωρίζεται ως φυσιολογικός όταν πράττει όπως η μάζα,
όταν μοιάζει ή μιμείται το σύνολο. Σε περίπτωση που αυτή η προϋπόθεση δεν πληρείται τότε αυτομάτως παραπέμπεται στη κατηγορία του αφύσικου. Φαντάζει συνεπώς πολύ λεπτή η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυο αυτές έννοιες .Είναι τόσο λεπτή που πάμπολλες φορές παρακάμπτεται.
Το συμπέρασμα είναι πως κάθε άτομο έχει διαφορετική οπτική για το τί μπορεί να σημαίνει «φυσιολογικό». Αυτό δεν είναι εύκολα συνειδητοποιήσιμο με συνέπεια τη γέννηση ρατσιστικών προδιαθέσεων και εν τέλει θέσεων και στάσεων , απόψεων και πεποιθήσεων. Η εγωιστική φύση των ανθρώπων αρνείται να αποδεσμευτεί από τα ίδια της τα δεσμά. Αρνείται να δει πέρα και πίσω από ορισμούς .Το διαφορετικό δεν είναι συνώνυμο του αφύσικου .Διαθέτει μια πολυσχιδή προσωπικότητα η οποία δύναται να πάρει τόσο θετική όσο και αρνητική μορφή.
Ο ρατσισμός είναι ένα φαινόμενο που μας αφορά όλους. Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε τί είναι αυτό που μας κάνει να μισούμε τον «άλλον».Τον άλλον που πρεσβεύει το διαφορετικό. Σύμφωνα με τον Freud , ο ρατσιστής αντιμετωπίζει τον έταιρό του εχθρικά διότι του υπενθυμίζει μια διαφορά που δεν θέλει να θυμάται, που δεν έχει συνειδητοποιήσει και που αρνείται κατηγορηματικά : τη διαφορά των φύλων. Προβάλει στο «θύμα» επιθυμίες που θα ήθελε να εκπληρώσει ,ταυτίζεται και απωθείται ταυτόχρονα από αυτό. Οι ρατσιστές είναι άτομα που υποθάλπτουν μια διχασμένη προσωπικότητα. Πιστεύουν στην ιεράρχηση των ανθρώπων βάση κοινωνικών και πολιτισμικών παραγόντων. Το γεγονός ότι υπάρχει διαφορετικότητα μεταξύ των πολιτισμών είναι απόλυτα λογικό και σε καμία περίπτωση η αποδοχή αυτής της διαφοράς δε θα πρέπει να συνεπάγεται και φυλετικές διακρίσεις .Όμως , άνθρωποι με ρατσιστικές προεκτάσεις δρουν βάση πίστης και όχι γνώσης .Επεξεργάζονται και χρησιμοποιούν λόγο στεγανό και αρνούνται να πιστέψουν σε αντεπιχειρήματα. Όπου υπάρχει ρατσιστική ιδεολογία και νοοτροπία απουσιάζει ο ορθός λόγος. Διότι για έναν ρατσιστή υφίστανται εξ αρχής δυο κατηγορίες ανθρώπων :οι φίλοι και οι εχθροί ,οι ομοϊδεάτες και οι άλλοι. Κατά
συνέπεια , ή ο άλλος θα γίνει ίδιος με τον ρατσιστή ή θα ‘εξοντωθεί’. Η τρίτη λύση είναι ανύπαρκτη.
Είναι εμφανές πως ο ρατσιστής υποπίπτει σε αντιφάσεις και διχάζεται μπροστά στο διαφορετικό. Ο ψυχισμός του διαρκώς ταλαντεύεται με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να βγει από το δίλημμα στο οποίο έχει υπεισέλθει. Από τη μια παραπονιέται για την ισοπέδωση των αξιών και της κοινωνίας και από την άλλη σκέφτεται ο ίδιος με τρόπο ισοπεδωτικό και απόλυτο.
Τέλος , θα μπορούσε αυτό εδώ το κείμενο να χαρακτηριστεί ως ένα κείμενο που τηρεί στάση κριτική απέναντι στο διαφορετικό όμως, στόχος δεν είναι η επίκριση αλλά η προσπάθεια κατανόησης αυτού του πολύπλοκου μηχανισμού που ονομάζεται ανθρώπινη ψυχολογία και πώς ή πόσο τελικά μας καθορίζει. Είναι αδύνατον να δοθεί μια ακριβής απάντηση για τα αίτια που οδηγούν στο ρατσισμό μέσα σε ένα κείμενο αυτής της έκτασης -διότι τα αίτια τείνουν να είναι διαφορετικά για την κάθε προσωπικότητα ξεχωριστά- παρόλα αυτά θεωρώ και ευελπιστώ ότι αρκεί για να προβληματίσει και να ευαισθητοποιήσει προς αυτή την κατεύθυνση.