Πρακτικές Ασφαλούς Προγραμματισμού και Σημεία Ευπάθειας

Σημεία ευπάθειας είναι σημεία στο πρόγραμμα, μεμονωμένες εντολές ή τμήματα κώδικα, που επιτρέπουν σε εξωτερικό παράγοντα (άτομο ή άλλο πρόγραμμα)
να διεισδύσει στο πρόγραμμά μας και να το χρησιμοποιήσει για δικούς του σκοπούς, άλλους από τον σκοπό για τον οποίo δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο
πρoγραμμα. Συνήθως οι προθέσεις τους είναι κακόβουλες.

Μπορεί το πρόγραμμά μας να είναι τεχνικά σωστό και να δίνει σωστά αποτελέσματα σε όλα τα τεστ που έχουμε εφαρμόσει, αλλά σημεία ευπάθειας
πιθανώς να υπάρχουν ακόμη παρ' όλα αυτά.

Είναι λοιπόν καλή προγραμματιστική τακτική, και σε ορισμένες περιπτώσεις αναγκαίο, να αποφεύγουμε τη δημιουργία ευπαθειών ή τρωτών σημείων.
Έτσι έχουμε πρακτικές και κανόνες ασφαλούς προγραμματισμού. Για κάθε τύπο ή είδος ευπάθειας έχουμε και αντίστοιχη πρακτική ασφάλειας.

Η λίστα ευπαθειών είναι εκτενής (OWASP 2022). Υπάρχουν ευπάθειες γενικές που συνήθως εντοπίζονται σε κάθε γλώσσα προγραμματισμού και άλλες ειδικές για κάθε γλώσσα.

Για παράδειγμα, στο ακόλουθο τμήμα κώδικα γραμμένο σε C μπορούμε να εντοπίσουμε τα εξής σημεία ευπάθειας:

#define BUF_SIZE 64

int main(int argc, char *argv[]) {
	int volume = 0;
	int radius = 0;
	char *name = NULL;
	name = malloc(sizeof(char) * BUF_SIZE);
	printf(" strlen %d\n", strlen(argv[2]));
	...
	return 0;
}

α) έχουμε μια κλήση στη συνάρτηση malloc() χωρίς να ελέγχεται η τιμη επιστροφής της συνάρτησης.
Η πρακτική ασφαλούς προγραμματισμού είναι να ελέγξουμε την τιμή που επιστρέφεται και να δράσουμε ανάλογα:

	name = malloc(sizeof(char) * BUF_SIZE);
	if(name) { // successful - perform the remaining of the code
	
		... 

	}
	else { // failed - print message and return
		perror("a malloc error");
		return 1;
	}

β) βλέπουμε οτι η παράμετρος εισόδου argv[2] χρησιμοποιείται χωρίς να γίνει έλεγχος εγκυρότητάς της (validation).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρόγραμμα μετατρέπει πεζά σε κεφαλαία, άρα θα ελέγξουμε αν οι χαρακτήρες που δίνονται στην
παράμετρο εισόδου είναι γράμματα. Επίσης θα ελέγξουμε το μήκος της συμβολοσειράς αυτής να μην υπερβαίνει το όριο που έχουμε θέσει:

	if(strlen(argv[2])>BUF_SIZE) {
		printf(" name too long\n");
		return 1;
	}
	int val=0;
	for(i=0; i<strlen(argv[2]); i++) {
		if(!(argv[2][i]>='a' && argv[2][i]<='z') && !(argv[2][i]>='A' && argv[2][i]<='Z')
			val=1;
	}
	if(val==1) {
		printf(" name should have alphabet letters only\n");
		return 1;
	}

Όπως βλέπουμε λοιπόν, ένα σημείο προγράμματος μπορεί νε εμφανίζει πολλαπλά σημεία ευπάθειας και οι πρακτικές αντιμετώπισης μπορεί να είναι 
απλές τεχνικές προγραμματισμού ή εκτενής έλεγχος όλων των πιθανοτήτων συμπεριφοράς μιάς εντολής ή ενός τμήματος κώδικα.


OWASP (2022) Vulnerabilities https://owasp.org/www-community/vulnerabilities/ Accessed 13 Σεπτεμβρίου 2022.
Posted in Πληροφορική | Tagged , , | Leave a comment

ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ

Όλες οι καινοτομίες ξεκινούν από δημιουργικές ιδέες. Η επιτυχημένη εφαρμογή νέων προγραμμάτων στους οργανισμούς, και η εισαγωγή νέων προϊόντων και υπηρεσιών στην αγορά οφείλεται στην πρωτοποριακή ιδέα ενός ατόμου ή μιας ομάδας και στην αποτελεσματική και αποδοτική ανάπτυξή της σε επιχειρηματικό αγαθό.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή προσέγγιση της ψυχολογίας, η οποία επικεντρώνεται στα
χαρακτηριστικά των δημιουργικών ανθρώπων (Barron, 1955; Mackinnon, 1965) , βασικός
παράγοντας που επηρεάζει το επίπεδο και της συχνότητα εμφάνισης της δημιουργικής συμπεριφοράςτων ατόμων και των ομάδων είναι το κοινωνικό περιβάλλον εντός του οποίου ζουν και δραστηριοποιούνται.
Κατά την άποψη των Woodman, Sawyer και Griffin (1993), οι οποίοι ορίζουν την καινοτομία ως την επιτυχημένη εφαρμογή χρήσιμων νέων και δημιουργικών ιδεών μέσα σε έναν οργανισμό, η δημιουργικότητα των ατόμων και των ομάδων αποτελεί το σημείο εκκίνησης της καινοτομίας.
Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι ίδιοι ερευνητές, συνηγορώντας και ενισχύοντας την παραδοσιακή προσέγγιση της ψυχολογίας, η δημιουργικότητα στο εσωτερικό περιβάλλον των οργανισμών είναι η αναγκαία, άλλα όχι ταυτόχρονα και ικανή συνθήκη για την καινοτομία, καθώς η επιτυχημένη εφαρμογή των καινοτομιών στην πράξη, δεν εξαρτάται μόνο από τις δημιουργικές ιδέες πουαναπτύσσονται μέσα στον οργανισμό, αλλά και έξω από αυτόν (π.χ. ανάπτυξη και μεταφοράτεχνολογίας και γνώσεων από εκπαιδευτικά ιδρύματα, ερευνητικά κέντρα, ανταγωνιστές κ.λπ.).
Με βάση τα παραπάνω, το δημιουργικό έργο ατόμων και ομάδων είναι ο σπόρος για να ανθίσειη καινοτομία, και η εμπέδωση μιας κυρίαρχης κουλτούρας συνεχούς μάθησης σε έναν οργανισμό μπορεί να αποτελέσει σημαντικότατο κίνητρο, αλλά και βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη νέων ιδεών. Αν και έχει αναπτυχθεί το θεωρητικό πλαίσιο, δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί επαρκώς με επιστημονικές μεθόδους οι ακριβείς εργασιακές συνθήκες που συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη της καινοτομίας στους οργανισμούς (Amabile et al., 1996).

Posted in Διοίκηση Επιχειρήσεων | Tagged , , , , , , , , | Leave a comment

Η εφαρμογή των πληροφοριακών συστημάτων στα διοικητικά επίπεδα των επιχειρήσεων τροφίμων του νομού Αιτωλοακαρνανίας

Η συγκεκριμένη εργασία αποτελεί την πρώτη παρουσίαση ερευνητικών αποτελεσμάτων
σχετικά με μια ευρεία έρευνα που πραγματοποιείται από το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων
Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων σχετικά με τη χρήση και εφαρμογή των
Πληροφοριακών Συστημάτων στις Επιχειρήσεις Τροφίμων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας.
Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι αρχικά να γίνει αναφορά και παρουσίαση των
Πληροφοριακών Συστημάτων που εφαρμόζονται σήμερα στις σύγχρονες επιχειρήσεις και
κυρίως στις Επιχειρήσεις Τροφίμων. Έπειτα να διεξαχθεί εκτεταμένη έρευνα με
ερωτηματολόγια για να διαπιστωθεί σε ποιο βαθμό οι Επιχειρήσεις Τροφίμων του Νομού
Αιτωλοακαρνανίας εφαρμόζουν Πληροφοριακά Συστήματα, για ποιες υπηρεσίες/λειτουργίες
τους και ποια είναι αυτά. Αφού αντληθούν τα πρωτογενή στοιχεία από το δείγμα των
επιχειρήσεων που έχει επιλεγεί, τα δεδομένα να αναλυθούν ώστε να εξαχθούν χρήσιμα
συμπεράσματα που μπορεί να οδηγήσουν σε εποικοδομητικές προτάσεις προς τις
Επιχειρήσεις Τροφίμων σχετικά με την όσο το δυνατόν καλύτερη και αποδοτικότερη χρήση
των Πληροφοριακών Συστημάτων από αυτές. Ο βασικός σκοπός της έρευνας που
πραγματοποιείται είναι να εξοικειώσει τον αναγνώστη με τα πληροφοριακά συστήματα που
χρησιμοποιούνται στις σύγχρονες Επιχειρήσεις Τροφίμων στο διεθνή αλλά και στον ελλαδικό
χώρο, και να διερευνήσει το βαθμό στον οποίο οι Επιχειρήσεις Τροφίμων του Νομού
Αιτωλοακαρνανίας τα υιοθετούν. Θα πραγματοποιηθεί εκτενέστατη ανάλυση και διερεύνηση
των πρωτογενών δεδομένων με πραγματοποίηση στατιστικών ελέγχων σχετικά με τον έλεγχο
διαφόρων υποθέσεων και την ύπαρξη συσχετίσεων μεταξύ των απαντήσεων που δόθηκαν
στις ερωτήσεις των ερωτηματολογίων. Για παράδειγμα θα ελεγχθεί κατά πόσο η χρήση
Πληροφοριακών Συστημάτων από τις Επιχειρήσεις Τροφίμων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας
εξαρτάται από το είδος ενασχόλησής τους (Ρύζι – Όσπρια, Ψάρια – Υδατοκαλλιέργεια, Ελιές –
Ελαιόλαδο, κλπ.) ή τον τύπο τους (Ατομική Επιχείρηση, Ομόρρυθμη Εταιρεία, Ετερόρρυθμη
Εταιρεία, κλπ.). Απώτερος σκοπός, είναι να προκύψουν χρήσιμα συμπεράσματα και να
γίνουν εποικοδομητικές προτάσεις προς τις Επιχειρήσεις Τροφίμων του Νομού
Αιτωλοακαρνανίας με σκοπό την όσο το δυνατόν αποδοτικότερη χρήση και εφαρμογή των
Πληροφοριακών Συστημάτων από αυτές.
Λέξεις Κλειδιά: Πληροφοριακά Συστήματα, Επιχειρήσεις Τροφίμων, Νομός
Αιτωλοακαρνανίας.
Αναφορές:
Das S., 2007. Customer Relationship Management. Excel Books, New Delhi, India.
Kumar M.P., 2014. Information Technology: Roles, Advantages and Disadvantages.
International Journal of Advanced Research in Computer Science and Software Engineering,
Vol. 4, No. 6, pp. 1020-1024.
Street C.T., Meister D. 2004. Small business growth and internal transparency: The role of
information systems. MIS Quarterly. Vol. 28, No. 3, pp. 473-506.

Posted in Διοίκηση Επιχειρήσεων | Tagged , , , , , , , , , , | Leave a comment

ΗΓΕΣΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι έχουν μία άτυπη αντίληψη για το τι είναι
ηγεσία, δεν έχει διατυπωθεί ένας επίσημος ορισμός, όχι μόνο από τους
επαγγελματίες, αλλά και από τους επιστήμονες. Έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας
από τότε που η ηγεσία έγινε αντικείμενο διερεύνησης και έκτοτε αναπτύσσονται
διαρκώς νέοι ορισμοί. Οι ορισμοί αυτοί έχουν δεχθεί αρκετές επιρροές, από ιστορικές
συγκυρίες και πολιτικούς παράγοντες, έως τις αρχές του εκάστοτε επιστημονικού
κλάδου. στο πλαίσιο του οποίου έχει μελετηθεί το θέμα της ηγεσίας. Επιστήμονες,
όπως ο Rost, έπειτα από έρευνα πολλών ετών, κατάφερε να συγκεντρώσει
τουλάχιστον 200 ορισμούς σχετικά με την ηγεσία. (Rost J. 1991)
Ο ορισμός της ηγεσίας που κυριαρχούσε τις τρεις πρώτες δεκαετίας του 20 ου αιώνα
αφορούσε την ικανότητα του ηγέτη να επιβάλει τις επιθυμίες και τη βούληση του,
στους υφισταμένους του. Να εμπνέει σεβασμό, υπακοή, πίστη και το συναίσθημα της
συνεργασίας. (Moore H., 1927) Κατά τη δεκαετία του 30’, η ηγεσία προσεγγίστηκε
από την πλευρά της επιρροής και όχι της κυριαρχίας, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να
γίνει επίκεντρο μελέτης κυρίως η προσωπικότητα του ηγέτη και τα συλλογικά
χαρακτηριστικά μιας ομάδας ατόμων, που αλλιλεπιδρούν.
Τη δεκαετία του 40’, επηρεασμένη από τη θεωρία των ατόμων, η ηγεσία ορίζεται ως
η συμπεριφορά ενός ατόμου, η οποία κατευθύνει τις δραστηριότητες της ομάδας.
(Hemphill, 1949) Ταυτόχρονα, διαφοροποιείται η ηγεσία μέσω πειθούς από την
ηγεσία μέσω εξαναγκασμού, ουσιαστικά τη «μονομερή καθοδήγηση» της ομάδας από
τον ηγέτη (Copeland, 1942).
Την δεκαετία του 1970, η ομαδοκεντρική προσέγγιση έδωσε τη θέση της στην
προσέγγιση της οργανωσιακής συμπεριφοράς, κατά την οποία η ηγεσία
αντιμετωπίζεται ως «συγκρότηση και συντήρηση ομάδων ή οργανισμών για την
επίτευξη αμοιβαίων, σε επίπεδο ομάδας ή οργανισμού, στόχων» (Rost 1991).
Ωστόσο, εκείνη την περίοδο έχουμε, ίσως τη πιο σημαντική, θεωρία σχετικά με την
ηγεσία, η οποία αναφέρει ότι ηγεσία είναι μια διαδικασία αμοιβαίας κινητοποίησης,
από άτομα με συγκεκριμένες κοινές αξίες και κίνητρα, ποικίλων οικονομικών, και
άλλων πόρων, μέσα σε ένα περιβάλλον ανταγωνισμού, προκειμένου να
πραγματοποιηθούν στόχοι, είτε μονομερείς, είτε κοινοί μεταξύ ηγετών και
προσωπικού.
Από τη δεκαετία του 1990 μέχρι και σήμερα, νέες έρευνες δίνουν μεγαλύτερη
έμφαση στη διαδικασία που εκτελείται η ηγεσία, κατά την οποία, ένα άτομο
επηρεάζει μια ομάδα ατόμων, με σκοπό την επίτευξη ενός κοινού σκοπού, χωρίς να
επιδιώκουν να βρουν νέους ορισμούς. Στις πρόσφατες προσεγγίσεις της ηγεσίας
περιλαμβάνονται οι ακόλουθες:

● η αυθεντική ηγεσία, κατά την οποία δίνεται έμφαση στην αυθεντικότητα των
ηγετών και τον τρόπου που ηγούνται.
● η πνευματική ηγεσία, κατά την οποία επικαλούνται αξίες και χρησιμοποιεί την
αίσθηση καθήκοντος και συναδελφικότητας, με σκοπό την κινητοποίηση των
υφισταμένων.
● η προσαρμοστική ηγεσία, κατά την οποία οι ηγέτες ενθαρρύνουν τους
υφισταμένους, με σκοπό να προσαρμοστούν μέσω της επίλυσης προβλημάτων και να
αντιμετωπίσουν αλλαγές στο περιβάλλον.
● η διαλεκτική ηγεσία, η οποία βασίζεται στην αρχή ότι η ηγεσία διαμορφώνεται
μέσω της σχέσης και των επικοινωνιακών πρακτικών, που διαπραγματεύονται ο
ηγέτης και ο υφιστάμενος. (Aritz, Walker, Cardon &amp; Zhang 2017, Fairhurst 2007).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 Rost, J. C. (1991). Leadership for the twenty-fi rst century. New York, NY:
Praeger.Moore, B. V. (1927). The May conference on leadership. Personnel
Journal, 6, 124–128.
 Copeland, N. (1942). Psychology and the soldier. Harrisburg, PA: Military
Service Publications.
 Aritz, J., Walker, R., Cardon, P., &amp; Zhang, L. (2017). Discourse of leadership:
The power of questions in organizational decision making. International
Journal of Business Communication.

Posted in Διοίκηση Ανθρωπίνων Πόρων | Tagged , , , , , , , | Leave a comment

1 Keywords
Biostatistics, analysis, anatomy, heart, CT, MRI, RAV (right atrium volume), sys-
tole, diastole
2 Introduction
The aim of this assignment is to enlighten the differences between CT and MRI
methods on heart diseases’ diagnosis by using data of a statistic analysis. Studies
have shown that monitoring of the RAV is of prognostic interest for cardiopulmonary
diseases. RAV is estimated by measuring either single diameters, areas, or three-
dimensional functional data sets. So, it is needed to be found a quick and reliable
method to interpret the RAV. MRI is appropriate for volumetry of the heart due to
natural high soft tissue contrast, free image plane placement lack of radiation and
high temporal resolution. On the contrary, CT gives optimized contrast protocols,
the high-speed scanning has enhanced image quality and radiation exposure will be
diminished on an acceptable level.
3 Materials and methods
In this study 29 patients were examined by CT and MRI within the period of 90 days.
These patients were supposed neither suffering from cardiac arrhythmia nor receiving
beta-blockers. CT examinations were performed with a 64-slice dual source scanner
and the patients were dispensed 20ml iopromide, followed by contrast bolus of 115ml
and a 40ml saline bolus chaser. On MRI examinations, 21 patients were examined
by retrospective gating (MRI data are acquired continuously) while 8 patients were
examined by prospectively triggered sequential scan (MRI data are acquired only
after a detection of a desired physiologic event). All scans were performed with a
collimation of 64 x 0.6mm, 320 effective mAs, tube voltage was 100kV for BMI 25
kg/m2 and 120kV for BMI¿25kg/m2 ,rotation time was 0,33 sec and reconstructed
matrix 512 x 512

Posted in Στατιστική | Tagged , , , , , , , | Leave a comment

Το πεζογράφημα του Διονύσιου Σολωμού – Η γυναίκα της Ζάκυθος

Το έργο του Σολωμού υπήρξε το σημείο αναφοράς της Επτανησιακής Σχολής, της
οποίας το κύριο λογοτεχνικό είδος ήταν η ποίηση. Η επτανησιακή ποίηση, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί γενικά ως ένα κράμα δημοτικής παράδοσης και ευρωπαϊκών επιρροών.
λειτούργησε με αρκετούς τρόπους ως αφετηρία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Μια γενικής φύσης παρατήρηση περί της λογοτεχνικής κατεύθυνσης του Σολωμού ήταν ότι ήταν επηρεασμένη από το πάθος του για τις υπερβατικές, πνευματικές έννοιες της ανώτερης, ιδανικής φύσης των πραγμάτων. Κατά την αντίληψη του, προορισμός του ποιητή ήταν η ηθική στήριξη και αφύπνιση των συμπατριωτών του σχετικά με τις προαναφερθείσες αυτές έννοιες. Ίσως από αυτόν τον τρόπο σκέψης να προέρχονταν το χρόνιο γνώρισμα του να μην ολοκληρώνει παρά ελάχιστα από τα έργα του. Τωόντι, τα μόνα έργα του Σολωμού που εξεδόθησαν όσο ζούσε ήταν: ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν (1823), η  Ωδή εις Μοναχήν (1829), ένα απόσπασμα από το Λάμπρος (1834), το επίγραμμα Εις Φραγκίσκα Φραίζερ (1849) και μία συλλογή ποιημάτων, οι Rime Improvvisate (Αυτοσχέδιες ρίμες, στα ιταλικά).
Το πιο γνωστό του έργο είναι φυσικά ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν, που
ολοκληρώθηκε το 1823 και του απέδωσε τον τίτλο του εθνικού ποιητή ως συγγραφέα του
εθνικού ύμνου του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, κάνοντας τον γνωστό σε Ελλάδα και
Ευρώπη (Αρχικά στα Γαλλικά και αργότερα σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες). Ο Ύμνος ήταν
η βάση της εκτίμησης που λάμβανε ο Σολωμός από τους απελευθερωμένους Έλληνες,
καθότι τα υπόλοιπα ποιήματα του όσο ζούσε ήταν γνωστά μόνο στον στενό κύκλο των
«μαθητών» και φίλων του (Αν και ο ίδιος ουδέποτε ταξίδεψε στην απελευθερωμένη
Ελλάδα). Με τον Ύμνο επιπλέον ξεκινά η σημαντικότερη περίοδος του ως ποιητής όταν
ήταν πλέον σε θέση να επεκτείνει το ταλέντο του σε πιο σύνθετες μορφές και εμπνεύσεις
πέραν από τον αυτοσχεδιασμό που τον χαρακτήριζε μέχρι τότε.
Το 1833 έγραψε το πρώτο σημαντικό έργο της περιόδου εκείνης, ο Κρητικός,
εμπνευσμένο ασφαλώς από την κρητική λογοτεχνία, (Όπως π.χ. τα έργα του Βιτσέντζου
Κορνάρου 1553-1613). Μεταξύ των άλλων έργων του, είναι: Εις Μάρκο Μπότσαρη (Το
μόνο έργο του που είναι αφιερωμένο σε αγωνιστή του 1821), Η καταστροφή των Ψαρών, Εις τον θάνατον του Λόρδου Μπάιρον, Ὁ θάνατος της ορφανής, Ἡ φαρμακωμένη, Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι ,Ὁ Πόρφυρας, Η Ξανθούλα, Η Ψυχούλα , Πρὸς, Ἀνθούλα, Πρωτομαγιά κ.α, Ωδή στη σελήνη, η Τρελή Μάνα, Carmen Seculare, Τὸ όνειρο, Ἐπιγράμματα, Τὸ αηδόνι καὶ τὸ γεράκι, Τὸ κολύμπι, Μεταφράσεις,Διάλογος, Ο θάνατος της Ανεψιάς και Η γυναίκα της Ζάκυθος.
Ήταν αυτή η τάση του Σολωμού να μην ολοκληρώνει τα έργα του, που επέφερε
μία αρχικά επικριτική αντίληψη του έργου του, όταν εκδόθηκε στην ολότητα του για πρώτη φορά το 1859 με τον τίτλο: Άπαντα τα Ευρισκόμενα, συντεταγμένο από τον «μαθητή του» Πολυλά.. Χαρακτηριστική άποψη τέτοιου είδους ήταν αυτή του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (1824-1879) ο οποίος το 1877 έγραψε στον Εμμανουήλ Ροΐδη (1836-1904) ότι ο Σολωμός άφησε πίσω του «ἕναν μόνο ὕμνον καὶ ὀλίγας ἀσυναρτήτους στροφάς» 1 . Το «Ευρισκόμενα» του τίτλου έγκειται και στο γεγονός ότι ο Σολωμός ήταν και πολύ ανοργάνωτος στην συγγραφή του έργου του, συχνά γεμίζοντας τα περιθώρια των 1 Περ. Ο Πολίτης 1958, 209) συγγραμμάτων του με σημειώσεις συχνά άσχετες με το περιεχόμενο τους. Οπότε και η πρώτη αυτή προσπάθεια σύνταξης του έργου από τον Πολυλά είναι ανεκτίμητης θα λέγαμε αξίας για τους μεταγενέστερους μελετητές του Σολωμού

Posted in Ιστορία | Tagged , , , , , , , , , | Leave a comment

Η Σύφιλη και η Ελονοσία ως ασθένειες μεταδοτικής μεταφοράς στην λογοτεχνία του 19° αιώνα

Ο τρόπος μετάδοσης των συμπτωμάτων μιας ασθένειας κρίνεται καθοριστικός ανάλογα με
την έκταση που έχει προκαθορίσει το είδος της και αναπαρίσταται από τον συγγραφέα στην
λογοτεχνία. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο βαθμός προσέγγισης των ασθενειών γενικότερα
είναι πολύ μεγάλος γιατί κάθε εποχή πλήττεται πάντα από ένα είδος ασθένειας που
απασχολεί τους συγγραφείς, οι οποίοι με την σειρά τους το προσεγγίζουν στο λογοτεχνικό
τους έργο. Αναμφισβήτητα ο τρόπος μετάδοσης τους εξαρτάται από την περίοδο που
συγγράφει ο αφηγητής, από τα ήθη, τα κοινωνικά στερεότυπα, προκαταλήψεις και
αντιλήψεις της εποχής. Σε κάθε λογοτεχνική περίπτωση ο κεντρικός ήρωας νοσεί και με το
δικό του τρόπο μεταδίδει την ασθένεια.

Για παράδειγμα, η σύφιλη παρουσιάζεται ως μια διαχρονική αργή ασθένεια που μεταδίδεται
μέσω της σεξουαλικής πράξης και καθορίζει κυρίως την μποέμικη και άστατη ζωή των
καλλιτεχνών. Εμφανίζεται παράλληλα ως ντροπιαστική, όταν επηρεάζει την αστική τάξη
γιατί παραβιάζονται οι κανόνες της ηθικής και των αξιών που επικρατούν εκείνη την εποχή.
Η κατώτερη τάξη πλήττει την ανώτερη όπου υπηρέτες ή πόρνες εξυπηρετούν τις ορέξεις των
πλούσιων αφεντικών ή λοχαγών, οι οποίοι με την σειρά τους ενοχοποιούν την συγκεκριμένη
κοινωνική ομάδα με την υπευθυνότητα της μετάδοσης. Παράλληλα η κληρονομικότητα
εμφανίζεται σαν ένας καθοριστικός παράγοντας στην μετάδοση της ασθένειας, έχοντας σαν
συνέπεια την εξάπλωση της. Η μόνη λύτρωση από την ντροπιαστική αηδία είναι ο θάνατος,
όπου έχει σαν αποτέλεσμα το τίμημα της οικογένειας. Την ευθύνη των πράξεων του την έχει
ο κεντρικός ήρωας ο οποίος είναι και ο φορέας της ασθένειας. Η σύφιλη μπορεί να
παρουσιαστεί και με την μορφή μια εκδικητικής τιμωρίας η οποία έχει επιβληθεί χωρίς την
θέληση της αλλά σαν αποτέλεσμα μιας αναγκαστικής περηφάνιας μιας προδομένης γυναίκας.
Όπως και στην κοινωνική πραγματικότητα έτσι και στην λογοτεχνία η μεταφορά της
ασθένειας εστιάζει στο διαχωρισμό της κοινωνική τάξης, προσβάλει την απείθαρχη ομάδα
των καλλιτεχνών και προβάλει την ασθένεια σαν μια κοινωνική αμαρτία του ήρωα. Η σύφιλη
μπορεί να παρατηρηθεί, όπως στο λογοτεχνικό έργο του Ibsen, οι Βρικόλακες, ως μια
διαχρονική ασθένεια που επιστρέφει με την μορφή φαντάσματος σαν μια κακή ανάμνηση. Η
μεταφορά της έχει γίνει μέσω ταξιδιού όπως έχουμε παρατηρήσει στις περισσότερες
μεταδοτικές ασθένειες και άλλων εποχών.
Τουναντίον την εποχή που γράφεται ο Δράκουλας του Stoker γνωρίζουμε ότι οι παραδόσεις
και οι μύθοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνική πραγματικότητα, η οποία με την
σειρά της μεταφέρεται και στην λογοτεχνία. Ο φόβος της νεκροφάνειας κυριαρχεί στο
λογοτεχνικό κύκλο και η μορφή του βρικόλακα παίρνει μια διαφορετική μορφή. Όπως και
στον Ibsen, έτσι και στον Stoker η ασθένεια μεταφέρεται μέσω ενός ταξιδιού και εστιάζει
στην ίδια αστική τάξη. Φορέας της είναι ο κόμης , ένας αριστοκράτης, πιθανόν ένας
ευφυέστατος βοεβόδας ο οποίος με την σειρά του μεταφέρει την ασθένεια. Η
διαφορετικότητα του βρικόλακα βρίσκεται στις μορφές που παίρνει για να μείνει
απαρατήρητος, όπως νέφος, σωματίδια σκόνης που μέσω του αέρα εξαπλώνεται και
μεταδίδεται. Παρατηρούμε ότι εστιάζει στην θεωρία του μιάσματος όπου κυριαρχεί η
μυρωδιά της σαπίλας και του μολυσμένου αέρα. Μπορεί να μεταβληθεί σαν ένα είδος ζώου,
νυχτερίδα, λύκος όπου περιτριγυρίζει κυρίως τις νύχτες και επιβάλει την παρουσία του.
Τρέφεται με αίμα, την απωθητική μυρωδιά που κυριαρχεί στο έργο, παρομοιάζοντας την
μορφή του με κουνούπι, το οποίο τρέφεται με τον ίδιο τρόπο. Και οι δύο εμφανίζονται το

σούρουπο όπου εστιάζουν το θήραμα τους και μολύνουν. Η μορφή του αποτελεί ένα είδος
εκφυλισμού, ένας οργανισμός που δεν πρόλαβε να εξελιχθεί και έχει μεταμορφωθεί.

Posted in Φιλοσοφία | Tagged , , , , , , , , | Leave a comment

Η θεολογική προσφορά του Μεγάλου Βασιλείου

Ο Μέγας Βασίλειος θεωρείται ο πατέρας της εκκλησίας που
θεμελίωσε αυτό που ονομάζεται Καππαδοκική θεολογία .Γεννήθηκε το
330 μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια του Πόντου .Από μικρή ηλικία έτυχε
χριστιανικής μορφώσεως ,κυρίως από την γιαγιά του Μακρίνα .Κατά τη
διάρκεια των σπουδών του διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στη
ρητορική ,τη φιλοσοφία ,τη φιλολογία .Αρχικά σπούδασε στη Καισάρεια
,στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη και τέλος στην Αθηνά το 352
,οπού συνδέθηκε με στενή φιλία με τον άλλο μεγάλο της Καππαδοκίας
,τον οποίο γνώριζε ήδη από την εποχή των σπουδών του στην
Καισάρεια ,τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο .΄Μετά το πέρας των
σπουδών στην Αθήνα ,ο Βασίλειος επέστρεψε στο πατρικό σπίτι του τα
Αννυσα της Καππαδοκίας το έτος 356.Το 358 μετα την εκδημία του
νεότερου αδερφού του ,Ναυκρατιου ,η οποία σημάδεψε την όλη
πορεία του Βασιλείου ,τοποθετείται το βάπτισμα του ,πιθανώς από τον
επίσκοπο Διανιο .
Το 358-359 ο Βασίλειος πραγματοποιεί ταξίδια στην Αίγυπτο
,Παλαιστίνη ,Συρία ,Μεσοποτάμια σε φημισμένα μοναστικά κέντρα
συλλέγοντας πνευματικές εμπειρίες .Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος πάρα
τη θέληση σου από τον Ευσέβιο ,διάδοχο του Διανιου το 362 .Μετα το
θάνατο του Ευσέβιου το 370 εξελέγη Επίσκοπος Καισάρειας πάρα τα
σφοδρές αντιδράσεις των Αρειανών .Ανεβαίνοντας στον επισκοπικό
θρόνο είχε να μεριμνήσει για τον οργάνωση της Εκκλησίας ,τη κοινωνία
,την καταπολέμηση των αιρέσεων .
Σε καιρό λιμού προσέφερε στους πάσχοντας κάθε είδους βοήθειας
Αγκάλιασε γέροντες ,τα παιδιά ,τις γυναίκες και τους άνδρες ,τους
ασθενείς και φρόντισε για την καθημερινή διατροφή τους .Οικοδόμησε
κοντά στην Καισάρεια ένα συγκρότημα πτωχοκομείου και νοσοκομείου
,τη Βασιλειαδα ,που έγινε το ταμείο της ευσεβείας και της αγάπης .
Κατά τα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας είχε να αντιπαλέψει κατά
πολλών δυσχερειών . Ο αυτοκράτορας Ουαλης αποφασισε να
εισαγάγει με τη βία στην Καππαδοκία τον Αρειανισμό. Γι΄αυτό το
372μ.χ έστειλε το έπαρχο Μοδεστο ,για να πείσει τον άγιο να δεχτεί τις
κακοδοξίες των αιρετικών μεταχειριζόμενος κάθε μέσο : δήμευση
περιουσίας ,εξορία ,βασανιστήριά ,θάνατο .Με τον ανεκτίμητο πλούτο των αρετών του καθοδήγησε το ποίμνιο του Χριστού και κοσμημένος με
αυτές εξεδημησε προς Κύριον το 378 μ.Χ. σε ηλικία 48 ετών .
Ο Μ. Βασίλειος συνδυάζοντας πρακτική ιδιοφυΐα ,φιλοσοφική σκέψη
και θεολογική ακρίβεια ,κατέστη πρότυπο ποιμεναρχούν συγγραφέως
και θεολόγου .Μέχρι το τέλος την ζωής του επι 28 έτη ,παρήγαγε
συγγραφικό έργο τόσο σπουδαίο σε έκταση και ποιότητα ,ώστε να
τοποθετηθεί στη πρώτη γραμμή των χριστιανών συγγραφέων όλων των
εποχών .
Η θεολογική δράση του Μ. Βασιλείου επεκτείνεται στα χρόνια των
ερίδων της Οικουμενικής συνόδου (361-381) με την εμφάνιση του νέου
θεολογικού προβλήματος για τη φυσική θεότητα του Αγίου Πνεύματος
.Η προσφορά του στην ορθόδοξη θεολογία βασίζεται στους δυο
πυλώνες : την αποδοχή του δόγματος της Νίκαιας της αναγνώρισης της
θεότητας του Υιού και τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος .Οι αποφάσεις
της συνόδου της Νίκαιας (325) δεν έγιναν αποδέκτες .Τις απέρριψαν οι
αρειανοί οι οποίοι δυσκολεύονταν να δεχτούν τον όρο ‘ ομοούσιος τω
πατρί ‘ για τον Ιησού και Λόγο με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν
καινούργιες ημιαρειανικες ομάδες .Οι ομοιοι,ανόμοιοι ,ομοιοιυσιανοι
με βάση τη στάση τους απέναντι στον όρο ομοούσιος .
Μέχρι το 365 το βάρος της εκπροσώπησης και της υπεράσπισης της
ορθοδοξίας το είχε αναλάβει ο Μέγας Αθανάσιος .Τότε εμφανίζεται ο
Ευνομιος με τη γνωστή διδασκαλία του ως νεοαρειανισμος και
προσέδωσε νέα επιχειρήματα στον θεολογικά εξαντλημένο αρειανισμό
σκυτάλη της προάσπισης πέρασε στα χέρια του Μ. Βασιλείου .Διάκονος
ακόμα μετείχε το 360 ως παρατηρητής της συνόδου
Κωνσταντινουπόλεως .Ο Ευνομιος εκδιώχθηκε από την επισκοπική έδρα
του και σύνταξε την απολογία του. με αριστοτελική έμπνευση και
λογική επίκληση βιβλικών χωρίων κατοχυρώνει το ενιαίο του Θεού
προβάλλοντας του την αγεννησια ,από την οποία αποκλείει τον Υιό και
το Άγιο Πνεύμα ,τα δυο πρώτα κτίσματα .
Ο Βασίλειος αποφάσισε να αντικρούσει τον Ευνόμιο ανατρέποντας
τις βασικές θέσεις του με το έργο του ‘ Ανατρεπτικός Απολογητικού του
δυσσεβούς Ευνομιου ‘ .Το έργο προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους
θεολογικούς κύκλους και επέβαλε τον Μ. Βασίλειο ως θεολόγο μεγάλης
αξίας. Από την άλλη πλευρά ο Μ. Βασίλειος ασχολήθηκε με τους
Πνευματομαχους .Στο περίφημο θεολογικό έργο του ‘ Περί ΑγίουΠνεύματος’ απέφυγε να χρησιμοποιήσει τον όρο ‘ ομοούσιος ‘ για το
τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας γιατί ήθελε με μετριοπάθεια να
ελκύσει τους Πνευματομαχους .Η θεολογία του αποδεικνύει τη φυσική
θεότητα και ομοτιμία του αγίου Πνεύματος προς τον Πατέρα και τον Υιό
Στη σύνοδο Αλεξανδρείας 362 οι ομοιοιυσιανοι προσέγγισαν τους
ορθοδόξους με βάση το ‘ομοούσιο ‘ της Νίκαιας και ενώθηκαν με τους
ορθοδόξους .Χάρη στους Καππαδόκες οι λέξεις ουσία και υπόσταση
έπαψαν να ταυτίζονται και οι Ομοιοιυσιανοι δέχτηκαν τη φράση μια
ουσία και τρεις υποστάσεις .Έτσι αναγνωρίσαν την απόλυτη ομοιότητα
και ισότητα της ουσίας του Υιού και του Πατρός .Η β ’Οικουμενική
Σύνοδος το 381 καταδίκασε τους Πνευματομαχους και διατήρησε τον
όρο ‘ ομοούσιος’.

Posted in Θεολογία | Tagged , , , , , , | Leave a comment

How working with kids with special abilities and learning difficutlies changed the way i think about teaching

Never thought how much one student’s disability or difficulty in learning and behaviour would affect me. Affect not only the way i teach, but also the way i even comprehend life in general ! These kids are tough, difficult, easily misunderstood and sometimes they can drive you mad despite how generous and kind you are as a teacher and as a human.. But there is always a “but” in life.. but they are also quite lonely and too desperate for love and attention.

So, how do you react towards those students and most importantly how do you teach them? Common question and here’s my answer through a bit of experience. You don’t react, you approach and definitely you aren’t the only one who teaches, because as it seems to me, you are taught some stuff yourself too. Not that common as an answer? Maybe all of us working with children have come to that point, i guess!

As teachers, we are known for our endless need to help and that’s why we often feel helpless when we meet such students and understand that our help isn’s so “helpfull” to them.  As a result, we change our plans,  goals, techniques, material, we change our ways.. okay who am i kidding? We change everything, even ourselves, just to help. And why do we come to that ? Because we are and actually we should be chameleons.

The interesting fact about these students is that they are different from each other , they are unique. And it’s their dissimilarity that offers various ideas to a good , adaptive teacher. Ideas that lead him during teaching and connecting with these kids. Einstein once said “Imagination is more important than knowledge” . I came to that conclusion myself as well.

Working with a student with mental disability, i managed to change the curricula. I used helpful cards for learning the alphabet, i used music and drawing to make lessons more appealing and i tried to enstablish a friendly environment for him and his classmates. Moreover,  working with a girl with Autism Spectrum Disorder and a boy with Asperger syndrome, for starters , i learned how to be patient. I taught differently , i intervened in their behavioural problems, i admired their unique mind, i loved them for who they are and tried to reflect this to the other students. There are lots of things i could write down about what the gave me as a gift, as a memory, as a life experience or about how i helped them and their families. The most important i can say and be sure about it, is the amount of love that arose through these relations, love that changed my life completely and still does.

Posted in Εκπαίδευση | Tagged , , , , , | Leave a comment

Η Επιρροή της Αλεξιθυμίας στις διατροφικές συνήθειες των φοιτητών

Γίνεται άμεση σύνδεση των διατροφικών συνηθειών του ατόμου με τις
καθημερινές καταστάσεις που ζει και τον τρόπο με τον οποίο τις αντιλαμβάνεται,
εφόσον είναι το καύσιμο του οργανισμού και ευθύνεται για τον τρόπο με τον οποίο
συμπεριφερόμαστε. Το είδος της διατροφής του κάθε ατόμου και ο τρόπος με τον
οποίο τρέφεται, εμφανίζουν πολλά στοιχεία για την προσωπικότητά του και την
συναισθηματική του κατάσταση, εφόσον η πρόσληψη της τροφής δεν είναι αναγκαία
μόνο για την επιβίωσή του, αλλά υπάρχει μεγάλο ποσοστό σύνδεσης της τροφής με
ανάγκη έκφρασης διαφόρων συναισθηματικών του αναγκών, όπως ανάγκη αποδοχής
από το κοινωνικό σύνολο, απελπισία, εγκατάλειψη, προδοσία, θυμός Ορισμένες
ανάγκες των ατόμων αυτών, οι οποίες καλύπτονται μέσω των διατροφικών τους
συνηθειών, είναι η ανάγκη της ασφάλειας, της αποδοχής, η αντιμετώπιση της
απόρριψης, η μειωμένη αυτοεκτίμηση, η αδυναμία επίλυσης διαφόρων προβλημάτων
και η κάλυψη των ψυχικών κενών. Σε αυτή την ανάγκη το άτομο δεν μπορεί να
εκφράσει τα συναισθηματικά του κενά και προτιμά να τα επουλώσει με την ανάγκη
της τροφής (Εμμανουηλίδου, 2011).

Λέξη κλειδί για την παρούσα έρευνα, αποτελεί η λέξη ‘αλεξιθυμία’ , η
οποία προέρχεται από το στερητικό α- , το συνθετικό λεξ- και τη λέξη θυμός και
πρωτοεμφανίστηκε από τον Πέτρο Σιφναίο (1973b˙c), εξηγώντας τον όρο αυτό ως τη
δυσκολία ορισμένων ανθρώπων να διαχωρίζουν τις συναισθηματικές καταστάσεις
που βιώνουν και τη δυσκολία της περιγραφής των συναισθημάτων με λέξεις
(Βασλαματζής, 2003). Οι αλεξιθυμικοί, επηρεάζονται από διάφορες καταστάσεις,
αλλά δυσκολεύονται σε μεγάλο ποσοστό να τα κατανοήσουν και να τα
εσωτερικεύσουν και σε διάφορες προσπάθειές τους για έκφραση των συναισθημάτων
αυτών, χρησιμοποιούν λέξεις που εκφράζουν αρνητικά συναισθήματα (Ref, Heuser &amp;
Fichter, 1996).

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της διαταραχής αυτής, είναι η δυσκολία
των ατόμων να εντοπίσουν τα συναισθήματά τους και το περιορισμένο λεξιλόγιο το
οποίο διαθέτουν για την περιγραφή αυτών των συναισθημάτων. Επίσης, τα άτομααυτά δυσκολεύονται να διαχωρίσουν τα εσωτερικά τους συναισθήματα από τα
σωματικά. Πολλά ακόμη χαρακτηριστικά των αλεξιθυμικών ατόμων, είναι ο
περιορισμός στις φαντασιώσεις και τα όνειρά τους, η αδυναμία να εμφανίζουν στο
μυαλό τους ζωντανές εικόνες, η δυσκολία στη διαχείριση περίπλοκων σκέψεων, ο
εσωστρεφής τρόπος σκέψης και επίσης τρομάζουν με τη συναισθηματική έκφραση
των ατόμων γύρω τους (Pennebaker, 1995). Συνεπώς, εφόσον τα άτομα αυτά
υπερτερούν των δύο αυτών χαρακτηριστικών, την φαντασίας και των ονείρων, η
αλεξιθυμία θεωρείται σύμφωνα με τον Σιφναίο (1988a), το αντίθετο της
δημιουργικότητας. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της αλεξιθυμίας και συνεπώς και
αρνητικό είναι πως επηρεάζονται και οι προσωπικές σχέσεις με τους γύρω τους, διότι
δεν είναι ικανοί να νιώσουν αισθήματα όπως χαρά, αγάπη, στοργή σε αντίθεση με
άτομα τα οποία δεν είναι αλεξιθυμικά (Taylor et al.,1997).
Βιβλιογραφικές Αναφορές

Βασλαματζης, Γ. (2003). Αλεξιθυμίας: Σύγχρονα θεωρητικά και ερευνητικά
δεδομένα. Ψυχιατρική, 14 (1): 6-7.

Εμμανουηλίδου, Κ. (2011). Ψυχολογία της διατροφής. Αθήνα: Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Pennebaker, J. W. (1995). Emotion, Disclosure and Health. Washington: American
Psychological Association.

Ref, W., Heuser, J., &amp; Fichter, M. (1996). What does the Toronto Alexithymia Scale
TAS- R measure? Journal of the Clinical Psychology, 52(4), 423- 429.

Taylor, J. G., Bagby, R.M., &amp; Parker, J., D. (1997). Disorders of affects regulation:
Alexithymia in medical and psychiatric illness. United Kingdom: Cambridge
University Press.

Posted in Ψυχολογία | Tagged , , , , , , | Leave a comment