Παρόλο που η οικογένεια είναι ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούν συναισθήματα στοργής και αγάπης, η βία στο πλαίσιο της οικογένειας είναι μια θλιβερή πραγματικότητα. Η ενδοοικογενειακή βία έχει πάρει ραγδαίες διαστάσεις με διαφορετικής βαρύτητας εγκληματικές πράξεις κάθε φορά,, το σίγουρο είναι, πως αν αυτές οι πράξεις συνέβαιναν εκτός οικογενειακής στέγης, θα τιμωρούνταν από το νόμο και θα καταδικάζονταν. Η βία ασκείται κυρίως από τα ισχυρότερα μέλη της οικογένειας προς τα ασθενέστερα (παιδιά, ηλικιωμένοι, γυναίκες). Το θύμα κακοποίησης γίνεται αντικείμενο απάνθρωπης μεταχείρισης.
Εξετάζοντας αυτό το θέμα βλέπουμε ότι, παρουσιάζεται παραβίαση της ισότητα μέσα στην οικογένεια, του δικαιώματος της ζωή, της προσωπικής, ψυχικής και σωματικής ακεραιότητας, της ελευθερίας, της ίση αντιμετώπισης στον νόμο.
Η ενδοοικογενειακή βία δεν στηρίζεται μόνο στα πλαίσια της τυπικής οικογένειας(δεσμά φυσικά (συγγένεια) ή νομικά (γάμος ή υιοθεσία)) καθώς, τα κρούσματα κακοποίησης με δράστη τον ερωτικό σύντροφο μιας γυναίκας αφορούν και τις ερωτικές σχέσεις. Ο προσδιορισμός της σχέσης διαφοροποιείται ανάλογα με το είδος της σχέσης, όταν πρόκειται για συντρόφους ή συζύγους η σχέση είναι πολύ στενή, ενώ όταν αναφερόμαστε σε γονείς, αδέλφια, παππούδες και κάθε άλλο συγγενικό πρόσωπο η σχέση είναι συγγενική.
Οι μορφές κακοποίησης που δέχεται μια γυναίκα μέσα στην οικογένεια διακρίνονται σε ποικίλες μορφές, με κυρίαρχες: τη σωματική ή φυσική κακοποίηση, την ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση και τη σεξουαλική κακοποίηση. Επιπλέον, η ψυχολογική κακοποίηση (ταπείνωση, απειλές, κοινωνική απομόνωση, φόβος) εμπεριέχεται στη σωματική, ενώ η σεξουαλική κακοποίηση συνοδεύεται τόσο από σωματική όσο και από ψυχολογική κακοποίηση της γυναίκας συζύγου ή συντρόφου(Walker E. Lenore, 1989)
Οι αιτιολογήσεις του φαινομένου προσδιορίζοντας την γυναικεία κακοποίηση διακρίνονται σε 2 κατηγορίες: 1)στις κοινωνικο-πολιτισμικές προσεγγίσεις, που αποδίδουν την ενδοοικογενειακή βία σε κοινωνιολογικές και πολιτισμικές παραμέτρους, όπως τις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας, την ανισότητα των δύο φύλων, τις κοινωνικές αξίες και πολιτισμικές διαφοροποιήσεις και 2) στις κοινωνικο-ψυχολογικές προσεγγίσεις, που ερμηνεύουν την εκδήλωση του φαινομένου στο πλαίσιο της αλληλεπίδρασης του ατόμου με την οικογένεια και το κοινωνικό του περιβάλλον. Εστιάζοντας στη μελέτη των στερεοτύπων, των κοινωνικών θεσμών που αναπαράγονται και της δυναμικής που αναπτύσσεται μεταξύ ατόμων και κοινωνίας.
Ωστόσο, σήμερα, χάρη στην δημιουργία οργανώσεων γυναικών και των εκστρατειών ευαισθητοποίησης του κοινού. Το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών και ιδιαίτερα της ενδοοικογενειακής βίας, απασχολεί έντονα τη διεθνή κοινότητα. Για πολλά χρόνια η ενδοοικογενειακή βία ήταν ταμπού. Κανείς δεν μιλούσε γι’ αυτήν, κανείς δεν παραδεχόταν την ύπαρξη της, κανείς δεν προσπαθούσε να την αποτρέψει.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) Αλεξιάδης Στέλιος, Εγκληματολογία, εκδ. Σακκούλα, Αθήνα- Θεσσαλονίκη 2005
2) Βλάχου Βασιλική, Η αντιμετώπιση της σωματικής βίας κατά των γυναικών από το Σύστημα Απονομής της Ποινικής Δικαιοσύνης, εκδ. Έλλην
3) Σπινέλλης Καλλιοπή., Crime in Greece in Perspective, εκδόσεις Σάκκουλας , Αθήνα, 1997,
4) Walker E. Lenore, Η κακοποιημένη γυναίκα, μετάφραση: Τάσος Ανθουλιάς, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1989.