Η ανατροπή στην πολιτική σκέψη που επιφέρει η κοινωνική θεωρία του Χομπς, εδράζεται στην θεώρηση του ανθρώπου ως έμβιου όντος. Ο Χομπς αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο ως ένα κτήνος, το οποίο εκ’ φύσεως ωθούμενο από το πρωταρχικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης, έχει την προδιάθεση, στον βαθμό που δύναται, να βλάπτει τους άλλους ανθρώπους . Άρα στην φυσική τους κατάσταση οι άνθρωποι θα ζούσαν κάτω από ένα καθεστώς πολέμου εναντίον όλων, μία άναρχη κατάσταση στην οποία θα υπερίσχυαν η εχθρότητα και ο αλληλοσπαραγμός . Ο Χομπς με την βοήθεια του μεθοδολογικού εργαλείου της επιστημονικής ανάλυσης, πίστευε ότι έχει φτάσει στα πρωταρχικά στοιχεία της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, που δεν είναι άλλα από την εγγενή κατ’ αυτόν τάση για εχθρότητα και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Έχοντας στον νου του αυτά τα στοιχεία ως επικρατούντα, και αγνοώντας παντελώς την ύπαρξη ατομικής συνείδησης και ατομικής αίσθησης δικαίου, προχωρεί εφαρμόζοντας τον επιστημονικό νόμο περί δράσης-αντίδρασης . Αφού λοιπόν οι άνθρωποι είναι αποκτηνωμένα όντα με τάση να βλάπτουν τους άλλους ανθρώπους, ας φανταστεί κανείς πως μπορούν να ζήσουν έξω από την κοινωνία και το κράτος. Ο Χομπς σκιαγραφεί μια κόλαση αναρχίας, όπου οι άνθρωποι ζουν υπό τον φόβο επικείμενου βίαιου θανάτου. Ένα σημαντικό στοιχείο της πολιτικής σκέψης του Χομπς, είναι ότι εξισώνει το δικαίωμα ελευθερίας που η φύση δίνει στον καθένα ισότιμα, με την αναρχία και το χάος, αφού πιστεύει ότι βάσει αυτού του δικαιώματος μόνο ο νόμος του ισχυρού θα επικρατούσε και η ανθρώπινη συμβίωση θα καταντούσε ζούγκλα . Κατ’ αυτόν τον τρόπο ακυρώνεται η ισχύς του φυσικού δικαίου, αφού το θεμελιώδες αξίωμα της ατομικής συνείδησης και του λόγου ως έμφυτη ανθρώπινη ιδιότητα, στο οποίο θεμελιώνεται το φυσικό δίκαιο, καταρρίπτεται. Είναι προφανής βέβαια η στρέβλωση που επιχειρείται από τον Χομπς, της έννοιας της ατομικής ελευθερίας που εμπεριέχει το φυσικό δίκαιο ως αρχή.
Παρέχεται βοήθεια σε εργασίες φοιτητών / στην εκπόνηση εργασιών με σχετικό αντικείμενο.