Για την αποτίμηση της φέρουσας ικανότητας μια υφιστάμενης κατασκευής οπλισμένου σκυροδέματος, σημαντικοί παράμετροι είναι η χρονολογία ανέγερσής της καθώς και το είδος της κατασκευής. Ιδιαίτερα τα κτίρια που μελετήθηκαν και κατασκευάστηκαν με τους κανονισμούς προ του 1985 (Αντισεισμικός του 1959 και Κανονισμός Οπλισμένου Σκυροδέματος του 1954), έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν σοβαρές βλάβες στο δομικό τους σύστημα κατά τη σεισμική δράση, καθώς οι κανονισμοί αυτοί παρουσιάζουν σημαντικές ελλείψεις σε σχέση με τους σύγχρονους.
Ο αντισεισμικός κανονισμός του 1959 είναι ο πρώτος που θεσπίστηκε στην Ελλάδα. Η εξέλιξη της επιστήμης του πολιτικού μηχανικού σε συνδυασμό με τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, έχει οδηγήσει στην πιο ουσιαστική κατανόηση της επίδρασης του σεισμικού φαινομένου πάνω στις κατασκευές. Η σεισμική δράση ως φαινόμενο δυναμικό και όχι στατικό εισήχθη σαν θεώρηση με τον κανονισμό του 1985. Μέχρι τότε, η προσομοίωση των σεισμικών φορτίσεων γινόταν κατ΄αναλογία με τη μάζα, μη λαμβάνοντας όμως υπόψη τα δυναμικά στοιχεία που τις χαρακτηρίζουν. Αποτέλεσμα είναι τα κτίρια που έχουν σχεδιαστεί με αυτόν τον τρόπο, να υστερούν σε αντοχή και πλαστιμότητα κατά τη σεισμική διέγερση σε σχέση με τα νεότερα.
Συνεπώς, οι κατασκευές προ του 1985, παρουσιάζουν αρκετές διαφορές με τις σύγχρονες. Πιο συγκεκριμένα σε τέτοια κτίρια συναντάμε συχνά στο κομμάτι του γενικού σχεδιασμού: μείωση των υποστυλωμάτων καθ’ όροφο, μη ΄΄καθαρά΄΄ πλαισιακά συστήματα, μη πλάστιμα τοιχώματα, έλλειψη ικανοτικού σχεδιασμού, παρουσία φυτευτών υποστυλωμάτων, κοντών υποστυλωμάτων και έμμεσων στηρίξεων. Όσον αφορά την όπλιση των στοιχείων, χαρακτηριστική είναι η έλλειψη της λογικής περί πλάστιμης συμπεριφοράς. Παραδείγματος χάρη, η αραιή διάταξη των συνδετήρων, μικρά μήκη αγκύρωσης, μη θεώρηση κρίσιμης περιοχής κλπ. Επιπρόσθετα, η ποιότητα των υλικών υπολείπεται σημαντικά των μεταγενέστερων. Το σκυρόδεμα που χρησιμοποιείτο ήταν χαμηλότερης ποιότητας και ο χάλυβας οπλισμού υστερούσε σε πλαστιμότητα, ενώ γινόταν χρήση λείου χάλυβα.
Από το 2012 έχει τεθεί σε εφαρμογή ο ΚΑΝ.ΕΠΕ (Κανονισμός Επεμβάσεων) που αποτελεί πλέον τον επίσημο κανονισμό αποτίμησης και ανασχεδιασμού των παλαιότερων κατασκευών οπλισμένου σκυροδέματος.
Βιβιογραφία
1. Φαρδής Μ. και Δρίτσος Σ. (2003): «Αποτίμηση Σεισμικών Βλαβών, Επισκευές και Ενισχύσεις Κτιρίων Οπλισμένου Σκυροδέματος», Πάτρα: εκδόσεις Ε.Α.Π, 32-57.
2. Paulay T. και Ρriestley M. (1996): «Seismic design of reinforced concrete and masonry buildings», προσαρμοσμένο με τις αντίστοιχες διατάξεις του νέου ελληνικού αντισεισμικού κανονισμού και κανονισμού σκυροδέματος από τον Βάγια Ι., μεταφρασμένο στα Ελληνικά από τον Στεφανίδη Κ., εκδόσεις Κλειδάριθμος, 25-54.
3. Δρίτσος Σ. (2009): «Ενισχύσεις-Επισκευές Κατασκευών Οπλισμένου Σκυροδέματος», Πάτρα: εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών.
4. ΚΑΝ. ΕΠΕ. (2011) : «Κανονισμός Επεμβάσεων», Αθήνα: εκδόσεις ΟΑΣΠ.