Ο όρος «Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ)» αναφέρεται σε μια μορφή κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης όπου η απόκτηση, αποθήκευση, επεξεργασία, αποτίμηση, μεταβίβαση και διάχυση πληροφοριών οδηγεί στη δημιουργία γνώσης και στην ικανοποίηση αναγκών ατόμων και επιχειρήσεων παίζοντας έτσι κεντρικό ρόλο στην οικονομική δραστηριότητα, την παραγωγή πλούτου και τη διαμόρφωση της ποιότητας της ζωής των πολιτών.
Την τελευταία δεκαετία η διάδοση του διαδικτύου είχε ως αποτέλεσ μα μια άνευ προηγουμένου πρόσβαση σε μεγάλο πλούτο πληροφοριών και πόρων.Η πλήρης ανάπτυξη των δυνατοτήτων του διαδικτύου για την βελτίωση αφενός της πρόσβασης στην εκπαίδευση και κατάρτιση, και αφετέρου της ποιότητας της μάθησης είναι καθοριστικής σημασίας για την οικοδόμηση της ευρωπαϊκής κοινωνίας της γνώσης. Όχι μόνο η εκπαίδευση, αλλά και η κοινωνική συνοχή και η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από την ικανότητα της τελευταίας να προσαρμόσει τα συστήματα της εκπαίδευσης και κατάρτισης ,ώστε να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του διαδικτύου.
Επειδή η Κοινωνία της Πληροφορίας είναι πρώτα από όλα μία κοινωνία της γνώσης, αυτό καθιστά αναγκαία την μεταβολή του εκπαιδευτικού συστήματος. Για την δημιουργία μιας παιδείας προσαρμοσμένης στις ανάγκες το 21ου αιώνα, η πολιτεία προωθεί την εξοικείωση των μαθητών με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα πολυ μέσα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης,στηρίζοντας συγχρόνως την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Με την ενεργοποίηση και της τοπικής κοινωνίας, δημιουργούνται εργαστήρια πληροφορικής και νέων τεχνολογιών, δικτυώνονται τα σχολεία με τον παγκόσμιο ιστό του Internet,ενώ παράλληλα υποστηρίζεται η παραγωγή ψηφιακού υλικού εκπαιδευτικών πολυμέσων.
Από την Κοινωνία της Πληροφορίας δεν αποκλείονται επίσης και τα άτο μα με ειδικές ανάγκες καθώς σήμερα έχουν εκδοθεί πληθώρα διεθνών συμβάσεων και ψηφισμάτων που αφορούν την ισότητα ευκαιριών των ατόμων αυτών που τους διευκολύνουν στην ένταξή τους στους ρυθμούς της κοινωνίας και στην επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι πανεπιστημιακού επιπέδου γνώσεις στο παρελθόν ήταν αρκετές για όλη την διάρκεια της επαγγελματικής ζωής των αποφοίτων ενώ σήμερα οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται διαφοροποιούν δραματικά τα πράγματα με συνέπεια να προβάλει επιτακτικά η ανάγκη συνεχούς επιμόρφωσης και κατάρτισης και επικαιροποίησης των γνώσεων, εμπειριών και δεξιοτήτων που είχαν αποκτηθεί στο παρελθόν.
Όλες οι παραπάνω ενδείξεις δείχνουν ότι ο χρόνος που οι άνθρωποι θα μπορούν να εκπαιδεύονται μέσω των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας και πληροφορίας δεν είναι τόσο μακριά. Το μέλλον επιφυλάσσει ακόμα πιο επαναστατικές εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης. Όμως δεν θα πρέπει να υπερεκτιμηθούν τα πλεονεκτήματα της ηλεκτρονικής μάθησης και να οδηγηθεί κανείς στην αποξένωση και την κατάργηση της κλασσικής εκπαίδευσης που χιλιετίες τώρα αποδεικνύει ότι η διαπροσωπική επαφή διδάσκοντος και διδασκόμενου είναι αναπόσπαστο μέρος της σωστής εκπαίδευσης.
Μένει λοιπόν στον άνθρωπο να κάνει ορθολογική χρήση των νέων εξελίξεων και τεχνολογιών ώστε να μπορέσει να ικανοποίηση τις ανάγκες του χωρίς να διακινδυνεύσει τα κεκτημένα του πολιτισμού του και να μπει σε μια νέα περίοδο ακμής για την γνώση και την επικοινωνία.