Επισκόπηση Νευρικού Συστήματος
Ανατομία Εγκεφάλου
Ο εγκέφαλος μπορεί να μελετηθεί με μεθόδους που εκτείνονται από τη γενετική και τη μοριακή βιολογία μέχρι και τη συμπεριφορική εξέταση του ανθρώπου. Εκτός από ένα συνεχώς αυξανόμενο απόθεμα γνώσης για την ανατομική οργάνωση του νευρικού συστήματος, πολλές πλέον από τις επιτυχίες της νευροεπιστήμης προήλθαν από την κατανόηση των νευρώνων, ως των βασικών μονάδων της δομής και της λειτουργίας του νευρικού συστήματος.
Ο εγκέφαλος βρίσκεται μέσα στην κρανιακή κοιλότητα και περιβάλλεται από τις μήνιγγες, με τις οποίες επίσης στηρίζεται. Το βάρος του στον άνδρα είναι 1350 gr και στην γυναίκα 1250 gr περίπου.Το τελικό βάρος του εγκεφάλου διαμορφώνεται κατά το 20ο χρόνο της ζωής του. Στην γεροντική ηλικία, το βάρος του εγκεφάλου ελαττώνεται λίγο.Επίσης δεν έχει καμία σχέση με το βαθμό ευφυϊας του ανθρώπου. Η εμβρυολογική του καταγωγή είναι από το κεφαλικό άκρο του μυελικού σωλήνα, το οποίο χωρίζεται με περισφίξεις,αρχικά μεν σε τρία ανευρύσματα που είναι το πρόσθιο,το μέσο, και το οπίσθιο εγκεφαλικό κυστίδιο. Η διαίρεση του εγκεφάλου χωρίζεται σε τρία μέρη: τα δύο ημισφαίρια, το στέλεχος και την παρεγκεφαλίδα. Ο τελικός εγκέφαλος αποτελείται από τα δύο ημισφαίρια τα οποία χωρίζονται με την επιμήκη σχισμή του εγκεφάλου και από την παρεγκεφαλίδα με την εγκάρσια σχισμή.
Τα ημισφαίρια συνδέονται μεταξύ τους με συνδέσμους και σχηματίζουν στο εσωτερικό τους μια κοιλότητα που ονομάζεται πλάγια κοιλία. Σε κάθε ημισφαίριο διακρίνουμε τρεις επιφάνειες την έξω,την έσω,και την κάτω. Επίσης και τρία χείλη, τα άνω,τα έξω και τα έσω. Τρεις πόλους που είναι ο μετωπιαίος, ο ινιακός και ο κροταφικός.Ο ρινικός εγκέφαλος αποτελείται από μια κεντρική μοίρα που φέρεται γύρω από το μεσολόβιο και μια περιφερική. Η κεντρική μοίρα σχηματίζει δύο ομόκεντρες έλικες γύρω από το μεσολόβιο εκ των οποίων η έξω ονομάζεται ψαλιδωτή ενώ η έσω έχει ιδιαίτερα ατροφήσει στον άνθρωπο και βρίσκεται διασπασμένη σε πολλές μικρές έλικες. Αποτελείται από τα εγκεφαλικά και τα νωτιαία νεύρα με τα νευρικά γάγγλιά τους. Υποδιαιρείται περαιτέρω σε:
–Απαγωγό τμήμα (οι νευρώνες του απάγουν σήματα από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό προς τους περιφερικούς ιστούς)
– Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα: λειτουργεί ακούσια και ρυθμίζει τις καθημερινές ανάγκες χωρίς τη συνειδητή συμμετοχή του νου. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα ελέγχει όργανα,ιστούς και αδένες στο σώμα.
Διακρίνεται σε:
● Συμπαθητικό σύστημα, το οποίο προετοιμάζει το σώμα για αυξημένες απαιτήσεις ετοιμότητας.
●Παρασυμπαθητικό σύστημα, που έχει σκοπό την εξοικονόμηση και εναποθήκευση ενέργειας.
●Σωματικό σύστημα: είναι υπεύθυνο για εκούσιες λειτουργίες.
●Προσαγωγό τμήμα (οι νευρώνες του προσάγουν πληροφορίες από την περιφέρεια προς το κεντρικό νευρικό σύστημα)
Οργάνωση του Νευρικού Συστήματος
Το νευρικό σύστημα μπορεί να διαιρεθεί σε Κεντρικό, Περιφερικό και Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα. Ο τρόπος με τον οποίο χωρίζεται το νευρικό σύστημα είναι κάπως αυθαίρετος.Όλα τα στοιχεία του νευρικού συστήματος συνεργάζονται στενά, με τρόπο που δεν είναι σαφώς καθορισμένος. Ωστόσο, ο κλασικός διαχωρισμός χρησιμεύει ως βάση για την εξέταση του εγκεφάλου και των συνδέσεών του και,τουλάχιστον από αυτή την άποψη, είναι σημαντικός. Το ΠΝΣ αποτελείται από τα νεύρα που εκτείνονται έξω από τον εγκέφαλο, το εγκεφαλικό στέλεχος ή τον νωτιαίο μυελό, ενώ το ΚΝΣ περιλαμβάνει τα κύτταρα τα οποία βρίσκονται μέσα στους μηχανισμούς αυτούς.
► Το Κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ)αποτελείται από τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό. (Πίνακας 1). Καλύπτεται από τρεις «μεμβράνες» τις μήνιγγες. Η εξωτερική μεμβράνη είναι η σκληρή μήνιγγα, η μεσαία είναι η αραχνοειδής μήνιγγα και η λεπτή εσωτερική μεμβράνη καλείται χοριοειδής μήνιγγα. Μέσα στο ΚΝΣ,μερικοί νευρώνες που έχουν παρόμοιες λειτουργίες σχηματίζουν ομάδες που ονομάζονται πυρήνες.
► Το Περιφερικό νευρικό σύστημα (ΠΝΣ)αποτελείται από τα μέρη εκείνα του νευρικού συστήματος που βρίσκονται έξω από τη σκληρή μήνιγγα. Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνουν τους αισθητικούς υποδοχείς για τα διάφορα είδη ερεθισμάτων, την περιφερική μοίρα των νωτιαίων και εγκεφαλικών νεύρων καθώς επίσης και όλα τα περιφερικά τμήματα του ΑΝΣ. Τα αισθητικά νεύρα που μεταφέρουν πληροφορίες από την περιφέρεια στο ΚΝΣ ορίζονται ως προσαγωγά (κεντρομόλα) νεύρα. Αντιθέτως,τα περιφερικά κινητικά νεύρα που μεταφέρουν πληροφορίες από το ΚΝΣ σε περιφερικούς ιστούς ορίζονται ως απαγωγά(φυγόκεντρα) νεύρα.
► Το Αυτόνομο νευρικό σύστημα είναι το τμήμα εκείνο του νευρικού συστήματος που ρυθμίζει και ελέγχει τις σπλαχνικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της καρδιακής συχνότητας,της αρτηριακής πίεσης, της πέψης, της ρύθμισης της θερμοκρασίας του σώματος και της αναπαραγωγικής λειτουργίας. Αν και το ΑΝΣ είναι λειτουργικά διακριτό σύστημα,ανατομικά αποτελείται από τμήματα του ΚΝΣ και του ΠΝΣ. Ο όρος ΑΝΣ χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να δηλώσει φυγόκεντρους μόνο νευρώνες που στέλνουν πληροφορίες από το ΚΝΣ σε περιφερικούς ιστούς, αλλά αυτός ο ορισμός δε θεωρείται πλέον ορθός. Ο έλεγχος της λειτουργίας των σπλάγχνων επιτυγχάνεται με τα αντανακλαστικά τόξα.
► Ο Νωτιαίος μυελός αρχίζει από το ινιακό τρήμα, που βρίσκεται στη βάση του κρανίου, εκεί όπου τελειώνει το κατώτερο τμήμα του εγκεφαλικού στελέχους (προμήκης μυελός). Στον ενήλικο άνθρωπο, ο νωτιαίος μυελός τελειώνει αντίστοιχα με τον πρώτο οσφυϊκό σπόνδυλο και δημιουργεί 30 ζεύγη ( ή 31 αν συμπεριληφθούν και τα κοκκυγικά) νωτιαίων νεύρων,τα οποία εξέρχονται από τον νωτιαίο μυελό ανάμεσα από τα οστά της σπονδυλικής στήλης. Τα πρώτα οκτώ νωτιαία νεύρα εκπορεύονται από την αυχενική μοίρα του νωτιαίου μυελού και από αυτά το πρώτο ζεύγος εξέρχεται πάνω από τον πρώτο αυχενικό σπόνδυλο, ενώ τα επόμενα 12 νωτιαία νεύρα εκπορεύονται από τη θωρακική ή ραχιαία μοίρα του νωτιαίου μυελού. Τα υπόλοιπα 10 ζεύγη νωτιαίων νεύρων εκπορεύονται από το κατώτερο τμήμα του μυελού, πέντε από την οσφυϊκή και πέντε από την ιερή μοίρα.
Ο νωτιαίος μυελός αποτελείται από τη λευκή ουσία, ενώ η φαιά ουσία βρίσκεται στο κέντρο του νωτιαίου μυελού και περιέχει τα κυτταρικά σώματα των νευρώνων.
► Το Εγκεφαλικό στέλεχος, τα εγκεφαλικά νεύρα και η παρεγκεφαλίδα.
Ο νωτιαίος μυελός μεταπίπτει στο εγκεφαλικό στέλεχος, το οποίο βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου και το οποίο απαρτίζεται από τον προμήκη μυελό,τη γέφυρα και τον μέσο εγκέφαλο (ή μεσεγκέφαλο) και περιέχει τους πυρήνες (διακριτά αθροίσματα νευρικών κυττάρων) των 10 εκ των 12 εγκεφαλικών νεύρων. Το εγκεφαλικό στέλεχος και η παρεγκεφαλίδα αποτελούν στοιχέια του οπίσθιου κρανιακού βόθρου.
► Μήνιγγες.
Το ΚΝΣ εμπερικλείεται στο κρανίο και τη σπονδυλική στήλη και διαχωρίζεται από τα στοιχεία αυτά με μια σειρά υμενωδών περιβλημάτων που ονομάζονται μήνιγγες. Η χοριοειδής μήνιγγα χωρίζεται από τη λεπτή αραχνοειδή μήνιγγα με τον υπαραχνοειδή χώρο, η οποία με τη σειρά της χωρίζεται από τη σκληρή μήνιγγα με τον υποσκληρίδιο χώρο.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1
| Τμήμα | Στοιχεία | Ειδικά χαρακτηριστικά |
| Κεντρικό | Εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός | Τα ολιγοδενδροκύτταρα παρέχουν εμμύελους νευράξονες που δεν μπορούν να αναγεννηθούν. |
| Περιφερικό | Περιφερικά γάγγλια,αισθητικοί υποδοχείς,περιφερικά τμήματα νωτιαίων και κρανιακών νεύρων(εκτός του ΚΝ ΙΙ) αμφότερα προσαγωγά και απαγωγά | Τα κύτταρα Schwann παρέχουν εμμύελους νευράξονες που μπορούν να αναγεννηθούν. |
| Αυτόνομο | Συγκεκριμένα τμήματα του ΚΝΣ και του ΠΝΣ | Λειτουργικά διακριτό σύστημα |
Κριτήρια διάγνωσης εθισμού στο Διαδίκτυο
Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από τις πρώτες μελέτες, διάφορα διαγνωστικά κριτήρια έχουν χρησιμοποιηθεί σε μελέτες του ‘εθισμού στο Διαδίκτυο’. Ένα από τα συχνότερα χρησιμοποιούμενα εργαλεία ήταν εκείνο που χρησιμοποίησε η Young και μετέπειτα και άλλοι. Το διαγνωστικό ερωτηματολόγιο αποτελούνταν από 8 ερωτήσεις τροποποιημένες με βάση τα κριτήρια του DSM-IV για το παθολογικό τυχερό παιχνίδι (βλέπε Πίνακα 1). Η Young υποστήριξε ότι πέντε θετικά κριτήρια χρειάζονται για τη διάγνωση του εθισμού στο διαδίκτυο.
Οι Beard και Wolf(2001) προσπάθησαν να τροποποιήσουν τα κριτήρια της Young. Εξέφραζαν ανησυχίες για τα κριτήρια. Αμφισβητούσαν την αντικειμενικότητα της αυτοαναφοράς. Κάποια κριτήρια θεωρήθηκαν ότι εύκολα μπορούν να αναφερθούν ή να αποκρουστούν από τους συμμετέχοντες και η ευαισθησία τους μπορεί να είναι περιορισμένη, επηρεάζοντας έτσι την ακρίβεια της διάγνωσης. Δεύτερον, κάποιες από τις ερωτήσεις θεωρήθηκαν από τους συγγραφείς υπερβολικά αόριστες και κάποιες ορολογίες έπρεπε να διευκρινιστούν όπως το τι σημαίνει ‘συνεχής ενασχόληση’;
Τρίτον αμφισβήτησαν αν τα κριτήρια για τον παθολογικό τζόγο είναι τα ακριβέστερα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για τον προσδιορισμό του εθισμού στο διαδίκτυο. Έτσι οι Beard και Wolf(2001) πρότειναν τροποποιημένα κριτήρια (βλέπε Πίνακα 2). Πρότειναν ότι τα πέντε πρώτα κριτήρια είναι απαραίτητα για τη διάγνωση, αφού θα μπορούσαν να υπάρχουν χωρίς να προκαλούν κανέναα πρόβλημα στην καθημερινή λειτουργία του ατόμου. Επιπρόσθετα, ένα τουλάχιστον από τα τρία τελευταία κριτήρια αυτά επηρεάζουν την ικανότητα του ατόμου να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες και να λειτουργεί φυσιολογικά.
Μια Τρίτη απόπειρα διατύπωσης μιας σειράς διαγνωστικών κριτηρίων για τον εθισμό στο διαδίκτυο έγινε από τους Pratarelli et al (1999). Η ανάλυση παραγόντων χρησιμοποιήθηκε στην εν λόγω έρευνα για να εξεταστούν πιθανές μεταβλητές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση του εθισμού στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το διαδίκτυο. Σε 341 συμμετέχοντες (163 άνδρες και 178 γυναίκες, μέση ηλικία 22,8 έτη) από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα, χορηγήθηκε ένα ερωτηματολόγιο που αποτελούνταν από 93 ερωτήσεις, 19από τις οποίες ήταν κατηγορικές δημογραφικές ερωτήσεις και σχετικές με τη χρήση του διαδικτύου και 74 ήταν διχοτομημένες ερωτήσεις. Τέσσερις παράγοντες εξήχθησαν από τις 93 ερωτήσεις, δύο κύριοι αι δύο δευτερεύοντες.
I. Ο παράγοντας ένα εστιαζόταν σε προβληματικές συμπεριφορές που συνδέονταν με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε έντονους χρήστες του διαδικτύου. Ο παράγοντας αυτός χαρακτηριζόταν από αναφορές μοναξιάς, κοινωνικής απομόνωσης, απώλειας ραντεβού και άλλες γενικές αρνητικές συνέπειες της χρήσης του διαδικτύου.
II. Ο παράγοντας δύο εστιαζόταν στην αξιοποίηση και χρησιμότητα της τεχνολογίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών γενικότερα και του διαδικτύου ειδικότερα.
III. Ο παράγοντας τρία εστιαζόταν σε δύο διαφορετικές συνέπειες που αφορούσαν τη χρήση του διαδικτύου. Τη σεξουαλική ικανοποίηση και την εσωστρέφεια.
IV. Τέλος, ο παράγοντας τέσσερα εστιαζόταν στην έλλειψη προβλημάτων που συνδεόταν με τη χρήση του διαδικτύου σε συνδυασμό με μια ελαφρά αδιαφορία για την τεχνολογία.
Πίνακας 1. Διαγνωστικά κριτήρια της Young(1996a) για τον εθισμό στο διαδίκτυο
1. Σας απασχολεί συνεχώς το Διαδίκτυο (σκέφτεστε την προηγούμενη δραστηριότητα σας στο διαδίκτυο ή ανυπομονείτε για την επόμενη);
2. Νιώθετε την ανάγκη να χρησιμοποιείτε το Διαδίκτυο για όλο και περισσότερο χρόνο προκειμένου να επιτύχετε ικανοποίηση;
3. Έχετε κάνει επανειλημμένα ανεπιτυχείς προσπάθειες να ελέγξετε, να ελαττώσετε ή να σταματήσετε τη χρήση του Διαδικτύου;
4. Νιώθετε ανήσυχοι, κακόκεφοι, μελαγχολικοί ή ευερέθιστοι όταν επιχειρείτε να ελαττώσετε ή να σταματήσετε τη χρήση του Διαδικτύου;
5. Παραμένετε συνδεδεμένοι με το διαδίκτυο για περισσότερο χρόνο απ’ότι σκοπεύατε αρχικά;
6. Έχετε διακινδυνέψει την απώλεια μιας σημαντικής σχέσης,εργασίας, εκπαιδευτικής ή επαγγελματικής ευκαιρίας λόγω Διαδικτύου;
7. Έχετε πει ψέματα σε μέλη της οικογένειά σας, στον ψυχοθεραπευτή σας, ή σε άλλους για να αποκρύψετε το βαθμό της εμπλοκής σας σε σχέση με το Διαδίκτυο;
8. Χρησιμοποιείτε το Διαδίκτυο ως έναν τρόπο διαφυγής από προβλήματα ή ανακούφισης από μια δυσφορική κατάσταση που βιώνετε (π.χ.,αισθήματα ανικανόητας, ενοχής, άγχους ή κατάθλιψης);
Πίνακας2 Κριτήρια για τον Προσδιορισμό του Εθισμού στο Διαδίκτυο (Beard και Wolf, 2001)
– Πρέπει να υπάρχουν όλα τα παρακάτω (1-5):
I. Τον/την απασχολεί συνεχώς το Διαδίκτυο (σκέφτεται την προηγούμενη δραστηριότητα στο διαδίκτυο ή ανυπομονεί για την επόμενη).
II. Νιώθει την ανάγκη να χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο για όλο και περισσότερο χρόνο προκειμένου να επιτύχει ικανοποίηση.
III. Έχει κάνει ανεπιτυχείς προσπάθειες να ελέγξει,ελαττώσει ή σταματήσει τη χρήση του Διαδικτύου.
IV. Είναι ανήσυχος/-η, κακόκεφος/-η, μελαγχολικός/-η ή ευερέθιστος/-η όταν επιχειρεί να ελαττώσει ή να σταματήσει τη χρήση του Διαδικτύου.
V. Παραμένει συνδεδεμένος/-η για περισσότερο χρόνο απ’ότι σκόπευε αρχικά.
Και τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω:
- Έχει διακινδυνέψει την απώλεια μιας σημαντικής σχέσης, εργασίας, εκπαιδευτικής ή επαγγελματικής ευκαιρίας λόγω του Διαδικτύου.
- Έχει πει ψέματα σε μέλη της οικογένειάς του/της, στον ψυχοθεραπευτή του/της ή σε άλλους για να αποκρύψει το βαθμό της εμπλοκής του/της με το Διαδίκτυο.
- Χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο ως έναν τρόπο διαφυγής από προβλήματα ή ανακούφισης από μια δυσφορική κατάσταση που βιώνει (π.χ., αισθήματα ανικανότητας, ενοχής, άγχους, κατάθλιψης).
Τα στοιχεία που συλλέχθηκαν στην έρευνα αυτή υποστήριξαν την ιδέα ότι σε κάποια άτομα υπήρχε ένα μείγμα χαρακτηριστικών τύπου εμμονής σε σχέση με τη χρήση του Διαδικτύου και ότι τα άτομα αυτά προτιμούν online αλληλεπιδράσεις παρά πρόσωπο με πρόσωπο. Αν και η εν λόγω έρευνα χρησιμοποίησε ένα πιο ελεγμένο στατιστικά εργαλείο για τη μέτρηση του εθισμού στο διαδίκτυο, κάποιοι από τους παράγοντες που εξήχθησαν δε φάνηκαν να δείχνουν συνιστώσες εθισμού γενικότερα.
Για πρόσφατα,οι Shapira et al. (2003) πρότειναν μια αναθεωρημένη ταξινόμηση και αναθεωρημένα διαγνωστικά κριτήρια για την προβληματική χρήση του Διαδικτύου. Επιπρόσθετα, οι Black et al (1999) υπέδειξαν ότι η Διαταραχή Εθισμού στο Διαδίκτυο (IAD) φαίνεται να έχει υψηλή συννοσηρότητα και με άλλες ψυχιατρικές διαταραχές. Για το λόγο αυτό, τα κριτήρια πρέπει να είναι μοναδικά έτσι ώστε να αξιολογηθεί η εγκυρότητα της κατάχρησης του Διαδικτύου ως ξεχωριστής διαταραχής. Οι Shapira et al. έξέτασαν την έννοια του θετικού εθισμού (Glasser, 1976). Ωστόσο, η έννοια αυτή έχει αμφισβητηθεί, καθώς τα κριτήρια για το θετικό εθισμό δεν μοιάζουν με πολλές από τις συνιστώσες των πιο καθιερωμένων εθισμών,όπως η ανοχή και η απόσυρση (Griffiths1996b). Επιπρόσθετα,όσον αφορά την εξάρτηση από το Διαδίκτυο, έχουν αναφερθεί αρνητικές συνέπειες σε συνδυασμό με το χρόνο που καταναλώνεται στο Διαδίκτυο.
Η εξάρτηση από το Διαδίκτυο γίνεται συνήθως αντιληπτή ως ένας συμπεριφορικός εθισμός, ο οποίος λειτουργεί σε μια τροποποιημένη αρχή κλασικών μοντέλων εθισμού, αλλά η εγκυρότητα και η κλινική χρησιμότητα αυτών των ισχυρισμών έχουν επίσης αμφισβητηθεί. Άλλες μελέτες έχουν υποστηρίξει επίσης την ιδέα ότι η προβληματική χρήση του Διαικτύου μπορεί να συνδέεται με χαρακτηριστικά της διαταραχής ελέγχου των παρορμήσεων του DSM-IV (Shapira et al 2000, Treuer et al 2001).
Ωστόσο, άλλοι ερευνητές έχουν αμφισβητήσει την ύπαρξη της παθολογικής χρήσης του διαδικτύου (PIU) και της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο (IAD). Ο Mitchell (2000) δεν πιστεύει ότι υπάρχει ξεχωριστή διαταραχή, καθώς είναι ακόμη ασαφές όπως υποστηρίζει για το αν αναπτύσσεται από μόνη της ή αν προκαλείται από μια βασική, συννοσηρή ψυχιατρική πάθηση.
Οι Shapira et al. (2003) πρότειναν ότι η προβληματιή χρήση του Διαδικτύου μπορεί να γίνει αντιληπτή ως μια διαταραχή ελέγχου των παρορμήσεων. Στο ύφος των κριτηρίων της διαταραχής ελέγχο των παρορμήσεων του DSM IV-TR και εκτός από την προτεινόμενη διαταραχή ελέγχου των παρορμήσεων των καταναγκαστικών αγορών, πρότειναν διαγνωστικά κριτήρια για την προβληματική χρήση του Διαδικτύου (βλέπε Πίνακα 3).
Πίνακας 3 Διαγνωστικά Κριτήρια για την Προβληματική Χρήση του Διαδικτύου (Shapira et al., 2003)
Α. Μη προσαρμοσμένη συνεχής ενασχόληση με τη χρήση του Διαδικτύου, όπως υποδεικνύει ένα τουλάχιστον από τα παρακάτω:
1. Συνεχής απασχόληση με τη χρήση του Διαδικτύου που βιώνεται ως ανεξέλεγκτη.
2. Υπερβολική χρήση του Διαδικτύου για χρονικά διαστήματα μεγαλύτερα από ότι αρχικά είχε σχεδιάσει το άτομο.
B. Η χρήση του Διαδικτύου ή η συνεχής απασχόληση με τη χρήση του προκαλεί σημαντική κλινικά δυσφορία/κατάπτωση ή ανεπάρεκεια σε κοινωνικούς, επαγγελματικούς ή άλλους σημαντικούς τομείς λειτουργικότητας του ατόμου.
Γ. Η υπερβολική χρήση του Διαδικτύου δεν παρουσιάζεται αποκλειστικά και μόνο κατά τη διάρκεια περιόδων υπομανίας ή μανίας και δεν ερμηνεύεται καλύτερα από άλλες διαταραχές του Άξονα I.
Στη συνέχεια έγιναν τρεις συνοπτικές κλινικές σκιαγραφήσεις ατόμων για να επεξηγήσουν τη χρήση των προτεινόμενων κριτηρίων και την πολυπλοκότητα της διάκρισης αυτής της‘διαταραχής’. Οι συμμετέχοντες ήταν φοιτητές κολεγίου όπου ήταν υπερβολικοί χρήστες (45 ώρες το μήνα σε χρονικό διάστημα δύο τουλάχιστον μηνών, όπου ο μέσος φοιτητής χρησιμοποιούσε το Διαδίκτυο για 15 ώρες το μήνα, όπως ανιχνεύτηκε από το Βορειοανατολικό Περιφερειακό Κέντρο Δεδομένων της Φλόριντα).Από τις τρεις σκιαγραφήσεις ατόμων που περιγράφηκαν, οι δύο διαγνώστηκαν ως προβληματικοί χρήστες με βάση τα προτεινόμενα κριτήρια.
Bιβλιογραφία.
Boron W.F. Boulpaep E.L. Ιατρική Φυσιολογία. Γενική Επιμέλεια Κουτσιλιέρης Μ. Επίτομος.Ιατρικές Εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδης. Αθήνα.2006.
Drake R.L. Vogl W. Adam W.M. Mitchell. Gray’s Anatomy. Επιμέλεια Σκανδαλάκης Π. Μετάφραση Δρ. Τουσίμης Δ. Επίτομος. 2η Ελληνική Έκδοση. Ιατρικές εκδόσεις Πασχαλίδης. Αθήνα.2007.
Lezak M.D. Howieson D.B. Loring D.W. Νευροψυχολογική εκτίμηση.Μετάφραση- Επιμέλεια Ελληνικής έκδοσης Μεσσήνης Λ. Κοσμίδου Μ. Παπαθανασόπουλος Π. Επίτομος. 4η έκδοση. Εκδόσεις Gotsis. OxfordUniversity Press.2004.
Rohen J.W. Yokochi C. Drecoll E.L. Έγχρωμος Άτλας Ανατομικής του Ανθρώπου. Επιμέλεια Ελληνικής Έκδοσης Σκανδαλάκης Π.Ν. Μετάφραση Κουρούκλης Σ. Επίτομος. 5ηΈκδοση. Ιατρικές εκδόσεις Π.Χ. Πασχαλίδης. Αθήνα. 2006.
Παπαδόπουλος Γ.Χ.Καραγωγέως Δ. Κούβελας Η. & Τριάρχου Λ. Ο Εγκέφαλος στο χρόνο: ανάπτυξη και πλαστικότητα του Νευρικού Συστήματος. Επίτομος. Έκδοση 1η.Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης. Κρήτη.1998