Η συνεχής διερεύνηση των υφισταμένων παιδαγωγικών μεθόδων αλλά και η αναζήτηση νέων είναι μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζει τους εμπλεκόμενους στο χώρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στις φυσικές επιστήμες εξέχουσα θέση καταλαμβάνει η εκτέλεση πειραμάτων. Η εκτέλεση όμως πραγματικών πειραμάτων προϋποθέτει εκπαίδευση στη χρήση οργάνων και διατάξεων που μπορεί να προκαλέσει δυσκολίες στην αποτελεσματικότητα της διδασκαλίας (Niedderer et. al., 2003).
Στα πλαίσια αυτά παρατηρείται και η ολοένα αυξανόμενη χρήση προσομοιώσεων με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Η χρήση προσομοιώσεων πλέον παίζει καθοριστικό ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία, με παράλληλη επίδραση στον εκπαιδευτικό αλλά και στο μαθητικό δυναμικό σε ό,τι αφορά την επίτευξη των γνωστικών στόχων παράλληλα με αυτούς στο πεδίο της ηθικής και κοινωνικής διάστασης της εκπαίδευσης (Κούτρα κ.α, 2001).
Τα εικονικά εργαστήρια μπορούν να προσομοιώσουν στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή εργαστήρια φυσικών επιστημών, πειραματικές διατάξεις, όργανα και διαδικασίες (Ψύλλος & Μπισδικιάν, 2004).
Οι καθηγητές μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τον υπολογιστή ως εργαστήριο, στις περιπτώσεις που δεν προσφέρεται το συμβατικό εργαστήριο. Οι μαθητές μπορούν να κάνουν προβλέψεις, να εκτελούν προσομοιώσεις και να βλέπουν άμεσα τα αποτελέσματα (Jimoyiannis, A., & Komis V. 2001). Η δυναμική που αναπτύσσεται μέσα από μία προσομοίωση εμπεριέχει το στοιχείο της δημιουργικότητας και της αλληλεπίδρασης.
Σε μια παιδαγωγική κατάσταση προσομοίωσης, ο μαθητής, αλλάζοντας κατά βούληση ορισμένες -κύριες κατά κανόνα- μεταβλητές του προς μελέτη φαινομένου, έχει στα χέρια του την πρωτοβουλία εξέλιξής του και δεν οφείλει να απαντά απλώς σε ερωτήσεις που έχουν προβλεφθεί από τους δημιουργούς του λογισμικού. Αντίθετα, με βάση τις παρατηρήσεις που κάνει πάνω στα αποτελέσματα των χειρισμών του, είναι δυνατόν να ανακαλύψει το μοντέλο το οποίο προσομοιώνει το λογισμικό ή τις βασικές παραμέτρους που το συνθέτουν και να εφαρμόσει αυτά που έχει ήδη μάθει (Ρουμελιώτης & Σουραβλάς, 2015).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Κούτρα, Χ., Holmberg, C., και Midoro, V. (2001). Νέες τεχνολογίες της πληροφορίας στη σχολική εκπαίδευση – Η Ευρωπαϊκή και η διεθνής πραγματικότητα. Αθήνα: Ίδρυμα μελετών Λαμπράκη.
Ρουμελιώτης, Μ. & Σουραβλάς, Ι. Σ. (2015). Τεχνικές προσομοίωσης: Θεωρία και εφαρμογές (2η έκδ). Θεσσαλονίκη: Τζιόλα
Ψύλλος Δ., Μπισδικιάν Γ. (2004). “Τεχνολογίες Πληροφόρησης στο διερευνητικό εργαστήριο Φυσικών Επιστημών” στο Βλαχάβας, Ι., Δαγδιλέλης Β., Ευαγγελίδης Γ.,
Παπαδόπουλος Γ., Σατρατζέμη Μ., Ψύλλος Δ. (επιμ.), Οι Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών στην Ελληνική Εκπαίδευση: Απολογισμός και Προοπτικές. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Jimoyiannis, A., & Komis V. (2001). Computer simulations in physics teaching and learning: a case study on students’ understanding of trajectory motion. Computers & Education,36, 183-204.
Niedderer, H., Sander, F., Goldberg, F., Otero, V., Jorde, D., Slotta, J., Stroemme, A., Fisher, H.E., Hucke, L., Tiberghien, A., & Vince, J. (2003). Research about the use of information technology in Science Education. Science Education Research in the Knowledge Based Society (pp. 300-312). Dordrecht: Kluwer Academic Publishers.