Η δερματοστιξία (ή κοινώς τατουάζ) εντοπίζεται ως ένα κοινωνικό φαινόμενο, πριν από πολλά χιλιάδες χρόνια, σε διάφορες φυλές και θρησκευτικές τελετουργίες. Συνεπώς, μέσα από το πέρας αυτών των ετών, το τατουάζ φαίνεται να έχει μία άρρηκτη σύνδεση με τη συλλογική ταυτότητα, ενώ ταυτόχρονα γίνεται αντιληπτό ως σύμβολο αυτονομίας, ανεξαρτησίας και αντίστασης όπως και κοινωνικού ελέγχου. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από την επιλογή του οργάνου του σώματος, όπου και φιλοξενείται το τατουάζ, δηλαδή το δέρμα. Το δέρμα είναι ένα όργανο του ανθρώπινου σώματος, το οποίο γίνεται άμεσα αντιληπτό από το σύνολο της κοινωνίας, διασφαλίζοντας τη μοναδικότητα του εκάστοτε ατόμου. Ακόμη, το τατουάζ γίνεται αντιληπτό ως ένα μέσο αναπαράστασης της ανάγκης για αντίσταση των ατόμων στις διάφορες κοινωνικές επιβολές, καθώς και στον ολοένα και αυξανόμενο έλεγχο της κοινωνίας. Μάλιστα, το τατουάζ έχει υπάρξει και τρόπος αναπαράστασης της εξουσίας και της κτήσης πριν από χιλιάδες χρόνια (Turner, 1982).
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, το τατουάζ αποτελεί ένα μέσο ενδυνάμωσης των ατόμων, καθώς συμβολίζει τον έλεγχο, ο οποίος φέρει, με τη σειρά του, μία θετική χροιά στην τωρινή πραγματικότητα, όπου γίνεται αντιληπτό ότι πολλές καταστάσεις και αρκετά γεγονότα είναι, πράγματι, εκτός του προσωπικού ελέγχου των ατόμων. Εκτός αυτού, τα διάφορα σχέδια που «χτυπούν» τα άτομα πάνω στο δέρμα τους, μπορεί να συμβολίζουν πτυχές του εαυτού που είναι αρκετά δύσκολο να εξωτερικευτούν και να εκδηλωθούν στα μέλη ή και στην ίδια την κοινωνία (Rosenblatt, 1997). Τέλος, θεωρητικοί αναφέρουν ότι για ορισμένα άτομα, η δερματοστιξία αποτελεί έναν τρόπο δήλωσης κατοχής του σώματός τους, αναβιώνοντας έτσι μία διαδικασία επαναδιεκδίκησης του σώματος (Schwarz, 2006).
Εντούτοις η παρούσα εργασία αποσκοπεί στη διερεύνηση, τη μελέτη και την κατανόηση του φαινομένου της δερματοστιξίας, ως κοινωνική νόρμα της σύγχρονης πραγματικότητας, δεδομένου ότι η βασική παραδοχή των κοινωνικών επιστημών είναι ότι συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των ανθρώπων είναι αποτέλεσμα κοινωνική κατασκευής (Diaz-Leon, 2015). Η συγκεκριμένη εργασία αποτελεί μία ανασκόπηση της ήδη υπάρχουσας βιβλιογραφίας, της οποίας τα συμπεράσματα παρατίθενται στο τέλος της