“Η τρομοκρατία( terrorism), αν και δεν υπάρχει διεθνώς συμφωνημένος ορισμός γενικά αποτελεί τη “συστηματική” χρήση, η την απειλή χρήσης, βίας που συμβαίνει πάντα ως αντίδραση, ή άσκηση πίεσης, από οργανωμένες ομάδες, με πολιτικά, θρησκευτικά ή άλλα ιδεολογικά κίνητρα (ως υπόβαθρο / βάση), εναντίον ατόμων, ομάδων ή περιουσιών, με απώτερο στόχο τις κυβερνήσεις από τις οποίες προσδοκούν κάποια αντίστοιχα (των κινήτρων) οφέλη /κέρδη. Η κάθε πράξη επ’αυτού χαρακτηρίζεται τρομοκρατική πράξη και οι επιχειρούντες αυτήν τρομοκράτες.”
Συχνά η κερδοσκοπία χαρακτηρίζεται “οικονομική τρομοκρατία”, η οικογενειακή βία “οικογενειακή τρομοκρατία” ακόμη και τα τηλεφωνήματα που δεχόμαστε από ιδιόρρυθμους ανθρώπους έχουν χαρακτηριστεί “τηλεφωνική τρομοκρατία”.
Η τρομοκρατία έχει εφτά κρίσιμα χαρακτηριστικά:
Πρώτον, μία τρομοκρατική ενέργεια είναι πολιτικά εμπνευσμένη, αν όχι αποτελεί έγκλημα. Δεύτερον, αν μία ενέργεια δεν εμπεριέχει βία δεν είναι τρομοκρατία. Τρίτον το ζητούμενο της τρομοκρατίας δεν είναι να νικήσει τον εχθρό αλλά να στείλει ένα μήνυμα. Τέταρτον, η ενέργεια και το θύμα έχουν συμβολική σημασία. Όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Louise Richardson “ο Μπιν Λάντεν αναφέρθηκε στους Δίδυμους Πύργους ως “εικονίσματα” της αμερικάνικης στρατιωτικής και οικονομικής ισχύος.” Πέμπτον, η τρομοκρατία είναι δράση υποκρατικών ομάδων και όχι των κρατών, όπως για παράδειγμα κράτη όπως το Ιράκ, η Συρία και η Λιβύη έχουν δράσει τρομοκρατικά στο εξωτερικό επειδή δεν ήθελαν να εκτεθούν στον κίνδυνο μιας επίθεσης εναντίον των ισχυρών χωρών. Έκτον, το θύμα της τρομοκρατικής επίθεσης δεν είναι πάντα το ίδιο το πρόσωπο. Απλά αποτελεί το μέσον για να αλλάξει η συμπεριφορά ενός ακροατηρίου ή συνήθως η τακτική μιας κυβέρνησης. Και έβδομον, το σημαντικότερο όλων των χαρακτηριστικών είναι ότι οι άμαχοι αποτελούν εσκεμμένο στόχο. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που διακρίνει την τρομοκρατία από άλλες μορφές πολιτικής βίας, ακόμη και από τον ανταρτοπόλεμο.
Ύστερα από την τρομοκρατική ενέργεια της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001,στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη ο πόλεμος έχει πάρει και άλλη μορφή εκτός της κλασικής του, τη μορφή της τρομοκρατίας. Για την εξάλειψη του ζητήθηκε η πολεμική συστράτευση όλων των κρατών και εφαρμόστηκε ο “προληπτικός πόλεμος”. Για να εξαλειφθεί όμως μία μορφή πολέμου πρέπει να αναζητηθούν οι αιτίες που τον προκαλούν και το πρόβλημα να κοπεί από τη ρίζα του. Δεν αποτελεί λύση η βία να φέρει βία και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο πόλεμος με τη μορφή της τρομοκρατίας να επιλυθεί με τον “προληπτικό πόλεμο”.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ
Louise Richardson, What terrorists want, Ed. Random House, New York 2006
ΓεωργίουΙ. Μαντζαρίδη, ΧριστιανικήΗθικήΙΙ, Εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2004
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ