Μήπως να αλλάξουμε τον τρόπο που διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά από μετάφραση;

Η σύγχρονη διδακτική των Αρχαίων Ελληνικών από μετάφραση καλεί τους
εκπαιδευτικούς να ενορχηστρώσουν μία ενδιαφέρουσα διδασκαλία βάσει ενός
κοντρουκτιβιστικού πλαισίου αναφοράς (Φρυδάκη, 2009). Παρόλα αυτά, κάθε άλλο παρά
σύγχρονη μπορεί να χαρακτηριστεί η εκπαιδευτική πράξη του κλάδου των φιλολόγων,
δεδομένου ότι σύμφωνα με τον Μαυροσκούφη (2006), η αμφισβήτηση, που λαμβάνει το
μάθημα εκ μέρους των μαθητών και της κοινωνίας εν γένει, βασίζεται στην έλλειψη
διδακτικής επάρκειας, στη μη σφαιρική κατάκτηση του σχολικού αντικειμένου και στην
προσκόλληση στη διδακτέα ύλη. Καθίσταται προφανής ο πυρήνας του ζητήματος, που δεν
είναι άλλος από τον εκπαιδευτικό. Η ανανέωση της εκπαιδευτικής πράξης αποτελεί έργο του Υπουργείου Παιδείας, καθώς επίσης της εκπαιδευτικής κοινότητας υπό το πρίσμα της
ατομικής ευχέρειας. Η πρόταση που κατατίθεται στην παρούσα μελέτη αποτελεί μέρος μίας πιλοτικής έρευνας που διενεργήθηκε κατά το ακαδημαϊκό έτος 2017-2018, στοχεύοντας στη διερεύνηση της ανανέωσης της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών από μετάφραση και συγκεκριμένα του σχολικού μαθήματος της Οδύσσειας. Εν προκειμένω, πραγματοποιήθηκε προσπάθεια σύζευξης των επιστημονικών κλάδων του θεάτρου, της διδασκαλίας της Οδύσσειας του Ομήρου και παράλληλα των καινοτόμων παιδαγωγικών θεωριών μάθησης. Πιο αναλυτικά, το σύνολο του εγχειρήματος ερείδεται στο κονστρουκτιβιστικό πλαίσιο μάθησης, το οποίο καθορίζει τη γνώση και την αλήθεια βάσει των κοινωνικών αναπαραστάσεων του ατόμου (Vygotsky, 1956), συνεπώς η γνώση παύει να έχει στενά πλαίσια και διευρύνεται ανάλογα το άτομο. Επιπροσθέτως, οι βασικές θεωρίες του θεάτρου, οι οποίες μπορούν να συνοψιστούν βάσει των Stanislavksi, Brecht και Grotowski, μπορούν να προσφέρουν εκείνα τα πλαίσια μάθησης, τα οποία σε συνδυασμό με τα είδη μάθησης του εποικοδομισμού, δύνανται να επιφέρουν θετικά στοιχεία στη διδασκαλία (Παπαδόπουλος, 2010). Η ερευνητική δραστηριότητα, μέσω της συλλογής, ανάλυσης και επεξεργασίας των δεδομένων, επισημαίνει τη συμβολή των θεατρικών τεχνικών στην ανανέωση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών από μετάφραση. Αρχικά, η δυναμική των θεατρικών τεχνικών δημιουργούν εκείνο το μαθησιακό κλίμα, το οποίο επιτρέπει στους μαθητές να αισθάνονται ελεύθεροι, δημιουργικοί και παράλληλα να ενεργοποιούν τη φαντασία τους (Κουρετζής, 1991). Σχετικά με τη σημασία του μαθησιακού κλίματος της σχολικής τάξης, οι Κασσωτάκης και Φλουρής (2013) επισημαίνουν ότι «το μαθησιακό κλίμα εμπλέκεται με τη μαθησιακή επιτυχία και με τη δημιουργία κινήτρων μάθησης».
Αναφορικά με τη διδασκαλία του ομηρικού έπους, η μελέτη παρουσιάζει ενδιαφέροντα ευρήματα ως προς τη διδακτική πράξη. Φαίνεται ότι οι μαθητές, μέσω της θεατρικής τεχνικής του παιχνιδιού ρόλων κατάφεραν και ήρθαν σε επαφή με το κείμενο, το
προέκτειναν, προσθέτοντας προσωπικά βιώματα και κατανόησαν βαθύτερα το νόημά του. Η σχετική βιβλιογραφία, περί των θεατρικών τεχνικών και συγκεκριμένα για την άνωθεν
θεατρική τεχνική – εκείνη του παιχνιδιού ρόλων – αναφέρει ότι οι μαθητές μέσα από τη
διαδικασία της υποκριτικής αναλαμβάνουν ρόλους και τους εκφράζουν σαν να ήταν εκείνοι (Ladousse, 1987), με αποτέλεσμα να βιώνουν ένα μέρος του συναισθηματικού κόσμου των ηρώων του κειμένου.
Συμπερασματικά, λοιπόν, φαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να δράσουν για την
ανανέωση του σχολικού αντικειμένου των αρχαίων ελληνικών, ερευνώντας ποικίλους τρόπους μέσω της αρθρογραφίας και της βιβλιογραφίας, προσπαθώντας να
επαναπροσδιορίσουν τη στάση των μαθητών απέναντι στο αντικείμενο των αρχαίων. Η
παρούσα πρόταση αναφέρει μόνο μία πτυχή της καινοτομίας που μπορεί να προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί στο σχολικό περιβάλλον.

Posted in Ανθρωπιστικές Επιστήμες | Tagged , , , , , , , , , , , , , | Leave a comment

Μηχανοηλεκτρονική

Μηχανοηλεκτρονική

Στην σημερινή εποχή, οι μηχανές έχουν καταλάβει ένα σημαντικό μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων. Η εφαρμογή μηχανικών συσκευών, από την μορφή των gadget για προσωπική χρήση, έως την μορφή των ολοκληρωμένων αυτόνομων γραμμών παραγωγής σε εργοστάσια, άνοιξε των δρόμο σε έναν νέο κλάδο μηχανικών.

Η μηχανοηλεκτρονική (mechatronics), όπως έχει καθιερωθεί ο όρος, είναι ένας συνδυασμός δύο πολύ έντονα αναπτυσσόμενων κλάδων της μηχανικής, των Μηχανολόγων μηχανικών και των Ηλεκτρολόγων μηχανικών. Η λέξη προέρχεται από τον συνδυασμό των λέξεων μηχανική (mechanics) και ηλεκτρονική (electronics) και δημιουργήθηκε από τον Ιάπωνα Tetsuro Mori. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του κλάδου είναι η μηχανολογία, ο ηλεκτρονικός σχεδιασμός και ο αυτόματος έλεγχος συστημάτων που βελτιώνουν τον τομέα της παραγωγής ή διευκολύνουν και αναβαθμίζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων (Moheimani 2013).

Τα βασικά στάδια για τον σχεδιασμό μιας νέας μηχανοηλεκτρονικής διάταξης είναι τρία. (Tesla-Insitute, KÜNZEL 2005). Στο πρώτο στάδιο εντάσσεται η κατανόηση του προβλήματος και η ανάλυση της μηχανικής και των απαιτήσεων που έχει και η μοντελοποίηση του. Το στάδιο αυτό είναι κρίσιμο, διότι η σωστή επιλογή των μαθηματικών μοντέλων για την προσομοίωση της πραγματικότητας με αριθμούς θα καθορίσει την επιτυχία της κατασκευής. Αυτό το στάδιο είναι το πιο «ευαίσθητο» διότι γίνονται όλες οι παραδοχές και η επιλογή των εργαλείων για την βελτιστοποίηση της κατασκευής. Το δεύτερο στάδιο έχει να κάνει με την πρωτοτυποποίηση. Στο στάδιο αυτό εισάγεται το υλικό της κατασκευής και γίνεται μελέτη και βελτιστοποίηση της συμπεριφοράς του κατά την εφαρμογή των ηλεκτρονικών κομματιών. Στο στάδιο αυτό γίνεται και η υλική κοστολόγηση της κατασκευής. Το τρίτο στάδιο, το οποίο αρχικά δεν υπήρχε αλλά οι σημερινές απαιτήσεις το έκριναν απαραίτητο, είναι το στάδιο της συντήρησης και του κύκλου ζωής της κατασκευής. Κύκλος ζωής χαρακτηρίζεται ο χρόνος στον οποίο η κατασκευή ανταποκρίνεται κατά τον επιθυμητό τρόπο. Η συντήρηση και το κόστος είναι οι βασικοί παράγοντες για την αγορά ενός προϊόντος. Η εύκολη και φθηνή συντήρηση ενός προϊόντος μπορεί να εκτοξεύσει την αγοραστική του ικανότητα.

Μια μηχανοηλεκτρονική κατασκευή αποτελείται κυρίως από την μονάδα ελέγχου, τους αισθητές, τους ενεργοποιητές και τα μέσα επικοινωνίας. Η μονάδα ελέγχου είναι συνήθως μια ηλεκτρονική διάταξη με ενσωματωμένο κάποιον επεξεργαστή (συνήθως είναι μικρο-επεξεργαστής/microprocessor, ανάλογα με το μέγεθος της κατασκευής). Ο επεξεργαστής έχει ένα σύνολο αλγορίθμων οι οποίοι επιβλέπουν τις λειτουργίες της κατασκευής. Τα δεδομένα που χρησιμοποιεί για να λειτουργήσει τον αλγόριθμό του έρχονται από τους αισθητές. Οι αισθητές είναι κατάλληλες διατάξεις οι οποίες μετατρέπουν κάποια φυσική ποσότητα όπως η πίεση, το φως, η υγρασία, σε ηλεκτρικό σήμα. Μετά την λήψη του δεδομένου και την λειτουργία του κατάλληλου αλγορίθμου, η μονάδα ελέγχου, μέσω των καλωδιώσεων ή κάποιας ασύρματης επικοινωνίας (μέσα επικοινωνίας), στέλνει ένα αντίστοιχο σήμα στους ενεργοποιητές. Οι ενεργοποιητές στην πιο απλή περίπτωση είναι κάποιοι κινητήρες που εκτελούν κάποια απλή κίνηση. Η σωστή και βέλτιστη μελέτη, καθώς και ο βέλτιστος σχεδιασμός των επιμέρους μελών, οδηγούν στην άψογη λειτουργία της κατασκευής.

Βιβλιογραφία:

“THE MECHATRONICS DESIGN PROCESS”, KÜNZEL Gunnar, Informačné a automatizačné technológie v riadení kvality produkcie Vernár, 14-9-2005

http://www.tesla-institute.com/index.php/mechatronic-articles/95-mechatronics-design-process-system

“Mechatronics, The Science of Intelligent Machines”, S. O. R. Moheimani, 2013

“Mechatronic Design Process: A Survey of Product Data Model”, Chen Zhenga,*, Matthieu Bricognea, Julien Le Duigoua, Benoît Eynarda, Université de Technologie de Compiègne, Department of Mechanical Systems Engineering, UMR CNRS 7337 Roberval, CS 60319, 60203 Compiègne Cedex, France, 2014

Posted in Μηχανική | Tagged , , , , , , , , | Leave a comment

Στατιστική μελέτη

Για τους σκοπούς της μελέτης θα πραγματοποιηθεί αρχικά ανάλυση των δεδομένων με μεθόδουςπεριγραφικής  στατιστικής και έπειτα στατιστική επεξεργασία με επαγωγική στατιστική (Field A. , 2013),(Field, Miles, & Field, 2012) .
Για τις ποιοτικές μεταβλητές υπολογίστηκαν οι συχνότητες εκφρα σμένες τόσο σε απόλυτη τιμή  όσο και  σεποσοστό %. Επιπλέον χρησιμοποιήθηκαν πίνακες συνάφειας οι οποίοι είναι πίνακες διπλής εισόδου πουπεριγράφουν ταυτόχρονα δύο ή περισσότερες μεταβλητές. Ο έλεγχος ανεξαρτησίας των ποιοτικώνμεταβλητών έγινε με το Χ 2 -τεστ του Pearson (Plackett, 1983).
Για τις ποσοτικές μεταβλητές υπολογίστηκαν τα περιγραφικά μέτρα δηλαδή τα μέτρα κεντρικής τ άση ς(μέση  τιμή, διάμεσος, τεταρτημόρια) και τα μέτρα διασποράς (διασπορά, τυπική απόκλιση). Να σημειωθείότι για τις ποσοτικές μεταβλητές κρίσιμο ρόλο στη μέθοδο στατιστικής ανάλυσης που θα επιλεχθείδιαδραματίζει το γεγονός αν οι τιμές της μεταβλητής ακολουθούν την κανονική κατανομή ή όχι.
Προκειμένου επομένως να διαπιστωθεί αν οι ποσοτικές μεταβλητές ακολουθούν την κανονική κατα  νομή ,χρησιμο ποιήθηκε η δοκιμασία Kolmogorov-Smirnov (Smirnov, 1948), όταν ο αριθμός των παρατηρήσεωνήταν πάνω από 50 και εναλλακτικά η δοκιμασία Shapiro-Wilk (Shapiro & Wilk, 1965), όταν ο αριθμός τωνπαρατηρήσεων ήταν κάτω από 50. Οι ποσοτικές μεταβλητές οι οποίες βρέθηκε ότι ακολουθούν τηνκανονική κατανομή περιγράφονται από τη μέση τιμή και την τυπική απόκλιση, ενώ αυτές που δεν
ακολουθούν την κανονική κ ατανομή περιγράφονται από τη διάμεσο, το εύρος τιμών και τοενδοτεταρτημοριακό εύρος.
Για τη σύγκριση των ποσοτικών  μεταβλητών μεταξύ δύο διαφορετικών ομάδων χρησιμοποιήθηκε το Student’s t -test  (Hettmansperger & McKean, 1998) για τις μεταβλητές που κατανέμονται κανονικά και η μηπαραμετρική μέθοδος ανάλυσης Mann- Whitney test (Hettmansperger & McKean, 1998) για τις μεταβλητέςπου δεν κατανέμονται κανονικά.
Για τη σύγκριση των ποσοτικών μεταβλητών μεταξύ περισσοτέρων των δύο διαφορετικών ομάδωνεπιλέγεται ο  έλεγχος της ανάλυσης διασποράς με έναν παράγοντα (One Way Anova) (Welch, 1951) καιέπειτα η Tukey Post-Hoc Analysis (Tukey, 1949) προκειμένου να διαπιστωθεί σε ποιες δυάδες ομάδωνοφείλεται η ύπαρξη διαφορών στις μέσες τιμές, εφόσον υπάρχει. Ο έλεγχος της ανάλυσης διασποράς με ένανπαράγοντα πραγματοποιείται εφόσον οι μεταβλητές είναι κανονικά κατανεμημένες και εφόσον υφίσταταιομοιογένεια διασπορών. Σε αντίθετη περίπτωση χρησιμοποιείται η μη παραμετρική δοκιμασία Kruskal-Wallis (Daniel, 1990). Στην περίπτωση που προκύψουν στατιστικά σημαντικές διαφορές από τη δοκιμασίαKruskal-Wallis (Daniel, 1990) επιλέγεται να πραγματοποιηθούν οι μη παραμετρικές δοκιμασίες Mann-Whitney (Hettmansperger & McKean, 1998) μεταξύ των δυάδων των ομάδων, χρησιμοποιώντας είτε τηδιόρθωση Bonferroni (Dunnett, 1955) είτε τη μέθοδο Siegel – Castellan (Siegel & Castellan, 1988) ώστε να διαπιστωθεί που οφείλονται.

Bibliography
Daniel, W. W. (1990). Kruskal–Wallis one-way anal ysis of variance by ranks. Applied NonparametricStatistics (2nd ed.). Boston: PWS-Kent: PWS-Kent.
Dunnett, C. W. (1955). A multiple comparisons procedure for comparing  several treatments with a control.Journal of the American Statistical Association, 50 (272): 1096–1121.
Field, A. (2013). Discovering Statistics Using IBM SPSS Statistics. Sage Publications Ltd.
Field, A. P., Miles, J., & Field, Z. (2012). Discovering statistics using R. London: Sage.
Hettmansperger, T., & McKean, J. (. (1998). Robust nonparametric statistical methods. Kendall's Library of
Statistics. London; New York: Edward Arnold: John Wiley and Sons, .
Plackett, R. L. (1983). Karl Pearson and the Chi-Squared Test. International Statistical Review, 51 (1): 59–72.
Shapiro, S. S., & Wilk, M.  B. (1965). An analysis of variance test for normality (complete samples).Biometrika, 52 (3–4): 591–611.
Siegel, S.,  & Castellan, N. J. (1988). Nonparametric statistics for the behavioral sciences (2nd ed.). New York:McGraw-Hill.
Smirnov, N. (1948). Table for estimating the goodness of fit of empirical distributions. Annals ofMathematical Statistics, 19: 279–281.
Tukey, J. (1949). Comparing Individual Means in the Analysis of Variance. Biometrics, 5 (2): 99–114.
Welch, B . L. (1951). On the Comparison of Several Mean Values: An Alternative Approach . Biometrika, 38:330–336.

Posted in Στατιστική | Tagged , , , , , | Leave a comment

ISM & ISPS CODE

ISM Code
Οι συνέπειες της ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος, των ναυτικών ατυχημάτων
και άλλων παραγόντων, που αναφέραμε πιο πάνω, οδήγησαν τον ΙΜΟ να λάβει
κάποια θεσμικά μέτρα για μια πιο ποιοτική διαχείριση των πλοίων αλλά και
εταιρειών που είναι υπεύθυνες για τις θαλάσσιες μεταφορές.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός εισήγαγε τον ISM Code, ο
οποίος έχει βασικό στόχο την εφαρμογή της έννοιας της ασφάλειας στη ναυτιλία. Ο
ISM Code, υποχρεωτικά εφαρμόζεται από όλες τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις και
υιοθετήθηκε από τον ΙΜΟ το 1993 και το 1994 ενσωματώθηκε στη Διεθνή σύμβαση
για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα (Safety of Life at Sea/SOLAS).
O ISM Code 1 εστιάζει στην εφαρμογή προτύπων και διαδικασιών από τις ναυτιλιακές
επιχειρήσεις και έχει βασικό στόχο την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής και την
αποφυγή πρόκλησης βλαβών στο θαλάσσιο περιβάλλον και την περιουσία. Η βασική
ιδέα στην οποία στηρίχθηκε ο ISM Code συνδέεται με το ρόλο του ανθρώπινου
παράγοντα στην πρόληψη και αποφυγή ανεπιθύμητων καταστάσεων. Εφόσον στα
περισσότερα ναυτικά ατυχήματα καταγράφεται εμπλοκή του ανθρώπινου παράγοντα,
ένα σύστημα κανόνων και διαδικασιών που θα ορίζει τις ενέργειες αυτού του
παράγοντα και θα περιορίζει την αυθαίρετη δράση του θα μπορούσε να οδηγήσει στη
μείωση εμφάνισης ανεπιθύμητων καταστάσεων.
O ISM Code συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός συστήματος που:
 Στηρίζεται στην πρόληψη
 Προβλέπει πιθανές αιτίες για την πρόκληση ανεπιθύμητων καταστάσεων
 Αναγνωρίζει το ρόλο των ατόμων
 Επικεντρώνεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πλοίων και στις
διαδικασίες που θα πρέπει να εφαρμοστούν για να λειτουργήσει το σύστημα.
Ο ISM Code, λοιπόν, καλύπτει την οργάνωση και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν
από τη ναυτιλιακή επιχείρηση ώστε να ελεγχθεί το επίπεδο ασφάλειας και να
περιοριστεί ο κίνδυνος.
Κάθε ναυτιλιακή επιχείρηση πρέπει να εφαρμόζει ένα Σύστημα Διοίκησης Ασφάλειας
(Safety Management System/SMS), το οποίο να περιλαμβάνει:
 Λειτουργικές απαιτήσεις σχετικά με την πολιτική της επιχείρησης για την
ασφάλεια και προστασία του περιβάλλοντος
 Οδηγίες και διαδικασίες για την ασφαλή λειτουργία των πλοίων
 Καθορισμένα επίπεδα εξουσίας και γραμμές επικοινωνίας στα γραφεία της
ξηράς και στο πλοίο
 Αναφορές ατυχημάτων και μη συμμορφώσεων
 Διαδικασίες ανταπόκρισης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης
 Διαδικασίες εσωτερικών ελέγχων και αναθεωρήσεων.
Η ανάπτυξη και εφαρμογή του SMS οδηγεί σε ένα πιστοποιητικό συμμόρφωσης
(Document of Compliance/DOC) για τη ναυτιλιακή επιχείρηση και σε ένα
πιστοποιητικό για το πλοίο ( Safety Management Certificate/SMC), τα οποία ισχύουν
για πέντε έτη και υπόκεινται σε συνεχή επανεκτίμηση. Τα πιστοποιητικά εκδίδονται
από τη διοίκηση της σημαίας στην οποία είναι εγγεγραμμένα τα πλοία ή από άλλο
σχετικό οργανισμό που είναι εξουσιοδοτημένος από τη διοίκηση της σημαίας για
αυτό το σκοπό 2 .

ISPS Code

O Κώδικας για την Ασφάλεια των Πλοίων και των Λιμενικών Εγκαταστάσεων (ISPS
Code) 3 αρχικά δημιουργήθηκε για την περαιτέρω θωράκιση των κρατών από το
λαθρεμπόριο και την τρομοκρατία. Επόμενος στόχος του ήταν η εγκαθίδρυση ενός
συστήματος ελέγχου ασφάλειας στις κύριες εισόδους των λιμανιών του κάθε
κράτους.
Οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις μετά την 1 η Ιουλίου του 2004 είναι υποχρεωμένες να
συντάξουν για τα πλοία τους σχέδιο διαχείρισης ασφάλειας (Ship Security Plan/SSP).
Το σχέδιο αυτό υποβάλλεται σε αναγνωρισμένο νηογνώμονα που το πιστοποιεί. Το
πλάνο διαχείρισης της ασφάλειας του πλοίου θα πρέπει να περιέχει τα παρακάτω:
1. Να παρουσιάζει με λεπτομέρεια την οργανωτική δομή της ασφάλειας του
πλοίου
2. Να παρουσιάζει με λεπτομέρεια τα συστήματα επικοινωνιών που επιτρέπουν
τη συνεχή και αποτελεσματική επικοινωνία του πλοίου με τρίτους
3. Να παρουσιάζει με λεπτομέρεια τα καθήκοντα και τις ευθύνες όλου του
προσωπικού του πλοίου που έχουν ρόλο ασφαλείας
4. Να παρουσιάζει με λεπτομέρεια τα μέτρα που αποσκοπούν στην αποτροπή
μεταφοράς όπλων, επικίνδυνων ουσιών και ναρκωτικών
5. Να παρουσιάζει με λεπτομέρεια τις περιοχές περιορισμένης πρόσβασης και τα
μέτρα πρόληψης για τη μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση σε αυτές
6. Να παρουσιάζει με λεπτομέρεια τις διαδικασίες για την απόκριση στις απειλές
ή στις παραβιάσεις της ασφάλειας
7. Να παρουσιάζει με λεπτομέρεια τις διαδικασίες για την εκπαίδευση, τα
γυμνάσια και τις ασκήσεις του πληρώματος που συνδέονται με το σχέδιο

8. Προσδιορισμό του Αξιωματικού Ασφαλείας (Officer Security) και του
υπεύθυνου ασφάλειας στην εταιρεία.

Πηγές

1 www.imo.org/OurWork/HumanElement/SafetyManagement/Pages/Default.aspx

2 Θεοτοκάς Γιάννης, Οργάνωση και Διοίκηση Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια,
Αθήνα 2011, σελ. 346-349
3 http://en.wikipedia.org/wiki/International_Ship_and_Port_Facility_Security_Code
www.imo.org

 

Posted in Ναυτιλία | Tagged , , , , , , , | Leave a comment

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΝΕΦΡΟΥ: ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΖΩΗΣ ΣΕ ΕΛΛΕΙΨΗ

Σημαντικοί Όροι: Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια, Μεταμόσχευση Νεφρού, Εθνικός
Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, EuroTransplant, Έρευνα Ευρωπαικής Επιτροπής,
Βιοτεχνητό Νεφρό, Νεφρό ως οικονομικό αγαθό.

Η θεραπεία της Χρόνιας Νεφρικής Ανεπάρκειας αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα
καθώς η εν λόγω ασθένεια χαρακτηρίζεται ως τερματική. Ερευνητικές ομάδες
κατόρθωσαν να αναπτύξουν τεχνολογίες προσωρινής επίλυσης τα τελευταία χρόνια
όπως η αιμοκάθαρση, οι οποίες βελτίωσαν δραματικά την ποιότητα ζωής των
ασθενών, ενώ στο πρόσφατο παρελθόν επετεύχθη ως διαδικασία η μεταμόσχευση
νεφρού, γεγονός που μεγιστοποίησε το προσδόκιμο ζωής της νόσου.
Παρόλο που η μεταμόσχευση νεφρού αποτελεί την βέλτιστη –αν και όχι
μόνιμη- λύση, η Ελλάδα μόλις το 2000 έδειξε να ευαισθητοποιείται ως προς το
ζήτημα αυτό, ιδρύοντας τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων και επιτυγχάνοντας
έτσι αυξημένο ποσοστό μεταμοσχεύσεων. Από την άλλη, χώρες της Ευρωπαϊκής
Ένωσης με εξέχουσα την περίπτωση της Ισπανίας, εμφανίζουν σημαντικά
μεγαλύτερα αποτελέσματα από την Ελλάδα, δημιουργώντας διακρατικούς
οργανισμούς όπως ο EuroTransplant.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από την έρευνα της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής το 2009 όπου τα παλαιά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εμφανίζουν
αυξημένη ευαισθητοποίηση ως προς το θέμα των μεταμοσχεύσεων –με εξαίρεση την
Ελλάδα- σε σχέση με τα νέα κράτη μέλη. Η ευαισθητοποίηση όμως αυτή, σε γενικές
γραμμές κρίνεται ιδιαίτερα χαμηλή με αποτέλεσμα να παρατηρείται εξαιρετικά
μεγάλη απόκλιση μεταξύ της ζήτησης και προσφοράς μοσχευμάτων.

Καθώς το πρόβλημα επιζητεί λύση, επιστήμονες στο πανεπιστήμιο της
Καλιφόρνια πραγματοποιούν κλινικές δοκιμές σε βιοτεχνητό νεφρό φιλοδοξώντας
αυτό να αποτελέσει πανάκεια. Άλλες θεωρίες -μεταξύ αυτών και αυτή που
παρουσιάζεται στην παρούσα εργασία- διαπραγματεύονται την αγορά και πώληση
των μοσχευμάτων ως οικονομικό αγαθό με ή χωρίς την κρατική παρέμβαση,
συγκρούονται όμως με βιοηθικά θέματα αποτίμησης της αξίας της ανθρώπινης ζωής.
Πραγματικότητα όμως αποτελεί η άμεση αντιμετώπιση της κατάστασης καθώς
εκατομμύρια ασθενείς αναζητούν μόσχευμα.

Posted in Υγεία | Tagged , , , , | Leave a comment

KIDNEY TRANSPLANT: AN OFFER FOR LIFE IN SHORTAGE

Keywords: Chronic Kidney Deficiency, Kidney Transplant, National Greek Transplant Organization, EuroTransplant, European Commission Survey, Artificial Kidney, Kidney as an Economic Good.

The treatment of Chronic Kidney Deficiency is an ongoing problem as this disease
leads to mortality. Research teams have been able to develop temporary solutions
through technologies such as haemodialysis, which have dramatically improved the
quality of life of patients, while kidney transplantation has been achieved in the recent
past, increasing life expectancy.
Although kidney transplantation is the optimal – albeit not a long term –
solution, Greece showed some awareness of this issue only in 2000 by establishing
the National Transplantation Organization, through which thus an increased rate of
transplantation has been materialized. On the other hand, countries in the European
Union -with Spain being a prominent example – have achieved significantly better
results than Greece through the establishment of transnational organizations such as
the EuroTransplant.
This can also be confirmed by the 2009 European Commission survey where
the old Member States of the European Union show increased awareness of the issue
of transplants – with the exception of Greece – in comparison to the new Member
States. However, this awareness is generally very low, resulting in an extremely large
discrepancy between the demand and the supply of kidneys.
As the problem calls for an immediate solution, scientists at the University of
California are currently performing clinical trials on biotech kidneys as an alternative
to the shortage of supply. Other approaches – including those presented in this research – are considering the demand and the supply of kidneys as an economic commodity through a market mechanism with or without state intervention, but they
are faced with bioethical issues relating to the assignment of value to human life. Αs
millions of patients are in demand of a kidney, an effective solution to the situation is
required.

Posted in Υγεία | Tagged , , , , , | Leave a comment

Έρευνα και Ανάπτυξη

Ορισμός:
• η Έρευνα και Ανάπτυξη περιλαμβάνει τη δημιουργική και συστηματική εργασία που
αναλαμβάνεται προκειμένου να αυξηθεί το απόθεμα της γνώσης μιας επιχείρησης
συμπεριλαμβανομένης της γνώσης της ανθρωπότητας, του πολιτισμού και της
κοινωνίας, και να επινοηθούν νέες εφαρμογές της διαθέσιμης γνώσης. Επίσης
έρευνα και ανάπτυξη υπάρχει ,όταν δρομολογούνται περαιτέρω βελτιώσεις π.χ σε ένα
προίόν της επιχείρησης.
• Όταν επενδύουμε σε ‘ερευνα και ανάπτυξη έχουμε μια σειρά δραστηριοτήτων,
‘οπως κάτωθι :
• η επιχειρηματικότητα συνδέετει άμμεσα με την οικονομική μεγέθυνση και την
εξέλιξη της αγοράς ,όσο και με την έρευνα,η οποία φέρνει και την κοινωνική
ανάπτυξη.

• επίσης η επιχειρηματική δραστηριότητα και οι επενδύσεις σε συνδυασμό με το
εσωτερικό περιβάλλον μιας επιχείρησης φέρνουν

• την κερδοφορία της επιχείρησης και την κοινωνική ανάπτυξη ,μέσα από την
οικονομική μεγέθυνση.

• Επίσης η έρευνα και η ανάπτυξη που εφαρμόζεται σε μια επιχείρηση ,έχει να κάνει και με την κοινωνική ανάπτυξη ,όσο αυξάνεται η παραγωγή γνώσης στην δεδομένη
επιχείρηση,τόσο έχουμε και μεγαλύτερη κοινωνική ανάπτυξη.
• Στο σημείο αυτό θα εισάγουμε έναν όρο ,ο οποίος ονομάζονται . δείκτες ανάπτυξης,αυτοί
έχουν να κάνουν με το ακαθ .εγχώριο προίόν ,
• επομένως για να έχουμε ανάπτυξη ,πρέπει να έχουμε και ανάλογη μεαβολή στους δείκτες ανάπτυξης ,δηλαδή πρέπει να δώσουμε βάση στα παρακάτω:
• Στις πρώτες ύλες του εδάφους, της γης και της φύσης γενικά.
• Της εργασίας και του εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού.
• Της επένδυσης και του κεφαλαίου.
Της τεχνολογίας.
• Της επιχειρηματικότητας, της διαχείρισης και της οργάνωσης (management).
• Του θεσμικού πλαισίου και του μεγέθους της αγοράς
• Οι παραγωγικοί συντελεστές είναι αναγκαίοι στην παραγωγική διαδικασία και μαζί με το
θεσμικό πλαίσιο
• και το μέγεθος της αγοράς προσδιορίζουν και επηρεάζουν την αναπτυξιακή διαδικασία και την οικονομική μεγέθυνση (ανάπτυξη).
• Ποιοί παράγοντες λοιπόν συμβάλλουν στην παραγωγική διαδικασία και κατά συνέπεια στην ανάπτυξη ;
• Χωρίς την επιχειρηματική δραστηριότητα, την επιχειρηματικότητα, τη δημιουργικότητα, την εφευρετικότητα, την εφαρμογή των καινοτομιών,
• δεν θα έχουμε οικονομική μεγένθυση
• και αποδοτικότερη παραγωγική διαδικασία με συνέπεια τη μεγαλύτερη κερδοφορία και
ανάπτυξη της επιχείρησης
• ακόμη ένας άλλος παράγοντας για τη ανάπτυξη μιας επιχείρησης είναι η οργάνωση της
επιχείρησης ,δηλαδή το κοινώς management,επομένως η οργάνωση και η στρατηγική της
επιχείρησης οδηγούν και αυτές στην ανάπτυξη ,με ποιόν τρόπο;
• α)με την ανάλυση του εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος μιας επιχείρησης
(ανάλυση swot ,μιας επιχείρησης )
• β)τον καθορισμό των μακροπρόθεσμων στόχων μιας επιχείρησης
• γ)την δημιουργία ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων,μέσα από τη διάταξη πόρων
• δ)την αυξηση της ανταγωνιστικότητας και την ανταπόκριση της επιχείρησης ,στις ανάγκες των αγορών.

• ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Συμπερασματικά, η οικονομική μεγέθυνση ή οικονομική ανάπτυξη αποτελεί βασική και
αναγκαία συνθήκη για τη συνολική ανάπτυξη. H συνολική ανάπτυξη είναι η διαδικασία που αυξάνει το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα μιας χώρας κατά τη διάρκεια μακροχρόνιας περιόδου, υπό την προϋπόθεση όμως ότι ανεβαίνει το επίπεδο κοινωνικής ευημερίας, ποιότητας και ισοκατανομής, (Σκούντζος, 1999· Korres, 2009).

Επίσης , μέσα από την επένδυση σε έρευνα, επιτυγχάνεις την ανάπτυξη και τελικά αυξάνεις τα κέρδη σου μέσα από την παραγωγή καινοτόμων προϊόντων , προϊόντων με υψηλή προστιθέμενη αξία, φαίνεται ότι άρχισαν να ενστερνίζονται αυτή τη γνώμη και να κάνουν πράξη οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα.

Keywords: research and development, intangible assets, firms value, profitability, IFRS,
IAS, Accounting Standards.

Καταχώρηση βιβλιογραφίας ,πηγές :

• σκούντζος 1999 και korres 2009
• Κανελλόπουλος, Α. (1977). Οικονομική της Αναπτύξεως: Ανάλυση & Πολιτική. Αθήνα:
εκδόσεις Καραμπερόπουλος.
• Καραγιάννης, Α., Κορρές, Γ., & Ζαρίφης, Α. (2001), Επιχειρηματικότητα και Ανάπτυξη.
Αθήνα: εκδόσεις ΟΕ ΔΒ.
• Σκούντζος, Θ. (1999). Οικονομική Ανάπτυξη: Θεωρία & Πρακτική. Αθήνα: εκδόσεις
Σταμούλης.
• Καραγιάννης, Α., Κορρές, Γ., Ζαρίφης Α. (2001). Επιχειρηματικότητα και Ανάπτυξη.
Αθήνα: εκδόσεις ΟΕ ΔΒ.

Posted in Διοίκηση Επιχειρήσεων | Tagged , , , , , , , , , , | Leave a comment

Η έννοια της ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης του άρθρου 15 Π.Κ.

H ιδιαίτερη νομική υποχρέωση του δράστη να προβεί σε συγκεκριμένη
ενέργεια, αποτελεί βασικό στοιχείο που πρέπει να συντρέχει για τη στοιχειοθέτηση
της αντικειμενικής υπόστασης των μη γνησίων εγκλημάτων παράλειψης και τη
θεμελίωση της εφαρμογής του άρθρου 15 του Ποινικού Κώδικα στην εκάστοτε
κρινόμενη περίπτωση.
Καθώς, λοιπόν, γίνεται λόγος για ιδιαίτερη νομική υποχρέωση, είναι φανερό
ότι αυτή θα πρέπει να είναι ειδική, και όχι γενική. Συνεπώς, νομικές υποχρεώσεις
που είναι γενικές και απευθύνονται σε όλους τους κοινωνούς, δεν είναι ιδιαίτερες και
δεν στοιχειοθετούν αξιόποινη πράξη, εφόσον φυσικά η μη τήρηση τους δεν
θεμελιώνει κάποιο γνήσιο έγκλημα παράλειψης (Μυλωνόπουλος, 2007). Επιπλέον, η
υποχρέωση πρέπει να είναι και νομική, δηλαδή να θεμελιώνεται σε κάποια διάταξη
νόμου και δεν αρκεί η ύπαρξη ηθικής απλώς επιταγής.
Όσον αφορά τις πηγές από τις οποίες προέρχεται η ιδιαίτερη νομική
υποχρέωση του δράστη από τη θεωρία και τη νομολογία γίνεται σχεδόν ομόφωνα
δεκτό ότι αυτές είναι κατά βάση οι εξής: α) ο νόμος, β) η σύμβαση και γ) η
προγενέστερη επικίνδυνη ενέργεια. Ως νόμος εννοείται κάθε νομική διάταξη ή
σύμπλεγμα διατάξεων, καθώς και το έθιμο στις περιπτώσεις που καθιερώνει κανόνα
δικαίου. Σχετικά με την δεύτερη πηγή ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης, γίνεται δεκτό
ότι για τη θεμελίωση της δεν έχει τόση σημασία η σύμβαση καθ’εαυτή με την οποία
κάποιος αναλαμβάνει προστατευτικά καθήκοντα έναντι κάποιου άλλου, αλλά η
πραγματική ανάληψη των καθηκόντων αυτών. Η σύμβαση μπορεί να είναι έγκυρη ή
άκυρη, αλλά θα πρέπει πάντα ο υπόχρεος να έχει αναλάβει πραγματικά τα
καθήκοντα που αποτελούν αντικείμενο της δέσμευσης ή τουλάχιστον να έχει
παραπλανήσει το φορέα του εννόμου αγαθού ότι πρόκειται να τα εκπληρώσει. Στην
τρίτη κατηγορία της προγενέστερης επικίνδυνης ενέργειας ανήκει κάθε ενέργεια που
κατά την κοινή πείρα δύναται να προκαλέσει τη βλάβη του εννόμου αγαθού η οποία
και τελικά επήλθε. Για παράδειγμα, όταν ένας εργολάβος ανεγείρει οικοδομή με
σοβαρά οικοδομικά λάθη που δύνανται να προκαλέσουν την κατάρρευσή της και να
προκαλέσουν το θάνατο ανθρώπων, έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να άρει αυτές
τις κακοτεχνίες, διότι με την προγενέστερη επικίνδυνη ενέργεια της ελαττωματικής
κατασκευής ελαττωματικής οικοδομής δημιούργησε κίνδυνο βλάβης του εννόμου
αγαθού της ζωής πολλών ανθρώπων, οπότε βαρύνεται πλεόν με την ιδιαίτερη νομική
υποχρέωση να αποτρέψει την πραγμάτωση αυτού του κινδύνου.
Δεδομένων των διατυπώσεων αυτών, προκειμένου να είναι σαφώς και
επαρκώς αιτιολογημένη κάθε σχετική δικαστική απόφαση, θα πρέπει σε αυτή να
αναφέρεται ρητά η ύπαρξη ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης και η συγκεκριμένη πηγή
στην οποία αυτή θεμελιώνεται. Η παραπάνω απαίτηση είναι ορθή, καθώς χωρίς την
σαφή οριοθέτηση των περιπτώσεων ύπαρξης ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης,
υπάρχει ο κίνδυνος απαγορευμένης διεύρυνσης του αξιοποίνου.

Posted in Νομικά | Tagged , , , , , , , , , | Leave a comment

Living in Thessaloniki of 2017

Today more than two thirds of Greeks live in towns and cities. Urban areas concentrate most on the environmental challenges facing the society. Thessaloniki, the second larger city of Greece has lost the green battle. The green areas cover a tiny percentage of the total surface area of its region.  It is indicative that according to the 2005 figures, the green area per inhabitant in Thessaloniki was 5.04 square meters (internationally accepted limit of 9)1, while in 2016 the reduction recorded by the Green European Settlement Map gave 3.05 square meters of green areas per inhabitant2.

The Regulatory Plan of Thessaloniki was instituted in 19853, which also provided for the establishment of the Thessaloniki Regulatory Agency. The Thessaloniki Regulatory Plan was drafted without even establishing City Control Areas and since 2002 there has been no design, until a new law4 passed for new regulatory city and zoning permits. With the new law, one might think that new regulatory avant-garde planning for urban sustainability was assured. Regrettably, the construction agglomeration developed anarchically without any substantial land use control, and turned into a bulk of cement, mortgaging the future of the city and its population. Urban planning was never even an issue and was sacrificed at the altar of profit in the ‘splendors’ of construction.  Buildings were arbitrarily swarming and ultimately even after the sea was filled up and private plots were created and buildings were constructed on them, the citizens began to complain about the lack of infrastructure, services and operation of the urban complex.  Consequently owing to the uncontrolled construction situation, most of the areas of Thessaloniki were asphyxiating with unprotected environment and much less green. The Thessaloniki Regulatory Agency’s role was to envision and create the spatial and urban planning of the city and the wider region of Thessaloniki. Specifically with Thessaloniki’s emergence as a cultural capital of Europe in 1997, important studies, designs and competitions completed during this period.  Between the years 2002-2010, the regulatory agency of Thessaloniki, in collaboration with Aristotle University of Thessaloniki, completed a detailed strategic plan for sustainable development of Thessaloniki5.This strategic operational plan for the green in Thessaloniki was the very first extensive, detailed and multifaceted proposal.  With the exception of the redevelopment of Nea Paralia, under the responsibility of the Municipality of Thessaloniki, which led to the implementation of the Nea Paralia Linear Park (started in 2008 and completed in 2013), with a length of 2,550 m in an area of 16,7 hectares, no other great designs were realized6.

The urban chaos is the result of the major Greek problem, “the six fold problem of all the Greek governments”, which comprises of inconsistency, anarchy, clientelism, bribery, corruption, and near-slightness.  Numerous laws, regulations and exceptions lead to infinite applications in many agencies and ultimately to arbitrariness and corruption. Even the best administration is impossible to produce without a functioning state. In Greece, reservations about the environment and antiquities are combined with a labyrinth of laws, and antagonistic political ideologies. Regardless of the efforts of the Regulatory Agency to implement innovative urban and environmental projects on the city of Thessaloniki, lawlessness prevailed. Failing to improve the quality of life, protecting the natural environment, failing to force the new design of a viable transport system and ultimately degrading the neighborhoods, the government decided by Presidential Decree to end its existence7 and established a new Regulatory Agency for Attica and Thessaloniki Regions, in Athens. In our days the development of spatial planning policy for the two metropolitan areas of Greece is the responsibility of the pertinent Ministry, namely the Directorate for the Design of Metropolitan Urban and Peripheral Areas (DMUPA), which was recently established in the Ministry of Environment and Energy. The same year, the government passed a new law8, which plans to rehabilitate the cities of Greece including the city of Thessaloniki. The city of Thessaloniki today is 77% covered of buildings, 19% of asphalt roads and only 4% of green and free spaces. Open areas and green areas have fallen by 20% since 1979. Thessaloniki is dying…

Bibliography

1 http://www.greenspaces.gr/

2 http://voria.gr/article/i-thilakes-tis-ipovathmisis-ke-ta-provlimata-tis-thessalonikis-chartes

3 Law 1561/1986 in Pdf 1

4 Law 3010/2002 in Pdf 2

5 Detailed strategic plan for sustainable development of Thessaloniki in Pdf 3

6 https://www.thessalonikiguide.gr/place/nea-paralia/

7 Presidential decree No. 100/ article 31 of 2014 in Pdf 4

8 Environmental decision 170225/2014 in Pdf 5

9 http://users.sch.gr//kalodimos/PRESS/prasino.htm

Posted in Πολιτικές Επιστήμες | Tagged , , , , , , , , | Leave a comment

THE ROLE OF CREDIBILITY IN DETERRING SPECULATIVE ATTACKS MODELS OF CURRENCY CRISIS

THE ROLE OF CREDIBILITY IN DETERRING SPECULATIVE ATTACKS MODELS OF CURRENCY CRISIS

Paul Krugman developed the first analytical model of balance-of- payments
crises in 1979. He argued that crises occur when a continuous deterioration in the
economic fundamentals becomes inconsistent with an attempt to fix the exchange
rate1. Krugman’s model identifies excessive domestic credit creation either to finance
fiscal deficits or to provide assistance to a weak banking system as the original
problem. More specifically, his model assumes that the government does not have
access to capital markets and therefore has to monetize its expenditures. This increase
in the quantity of money in the economy tends to reduce domestic interest rates. Since
world interest rates have not changed, this induces capital outflows and a gradual loss
of foreign exchange reserves. Further down the road, the economy eventually
becomes the victim of a speculative attack that triggers the abandonment of the fixed
exchange rate system. In the model, a critical level in the amount of reserves
determines the timing of the attack. The fall of reserves to this threshold induces
speculators to exhaust the remaining reserves in a short period of time to avoid capital
losses. The Krugman model and its extensions represent what has become known as
first-generation models of balance-of- payments crises2. The main insight of these
models is that crises arise as a result of an inconsistency between domestic policies
(i.e. excessive public spending that becomes monetized) and a fixed exchange rate. In
this sense, a crisis is both unavoidable and predictable in an economy with a constant
deterioration of its economic fundamentals3.
Krugman’s model of the inevitable abandonment of an unsustainable peg was
a major step in understanding how currencies collapse, and it spawned a large
literature. Blackburn and Sola4 present a summary of first-generation models of this
type. Drazen and Helpman5 study the implications of mutually inconsistent monetary, fiscal, and exchange rate policies more generally, in that policy changes other letting
the exchange rate float are considered in response to the inconsistency. In the latter
paper the emphasis is on the effects of uncertainty about the date of policy change.
The basic speculative attack model considered in these papers assumes passive policy
makers. In the original Krugman model, for example, the behavior of policy makers is
transparent. They stick with current mutually inconsistent policies and abandon the
fixed rate reflexively when the critical minimum level is reached. They neither take an
aggressive role in defending the current exchange rate policy, nor do they adjust their
commonly known policy objectives in light of external economic and political
developments6. Understanding currency crises therefore requires modeling the
optimizing behavior of government, in which its conflicting objectives and how they
are weighted are modeled explicitly.

1 Krugman, Paul.. “A Model of Balance of Payments Crises.” Journal of Money, Credit and Banking 11 (August1979).
2 Extensions to the Krugman model have been developed by Flood and Garber (1984) and Conolly and Taylor (1984). More
recently, Krugman (1991) extended the analysis to a target zone model. Flood, Garber and Kremer (1996) incorporate the role of
sterilization into the analysis. For a survey of these models see Agenor, Bhandari and Flood (1992).
3 As Krugman (“Are Currency Crises Self-Fulfilling?” NBER Macroeconomics Annual, 345-78.1996) and others have pointed
out, the classical model of currency crises is based on the paper by Salant and Henderson (1978), who showed that the attempt to
peg the price of gold based on a government-held stock would collapse with a speculative attack that wipes out that stock.
4 Blackburn, Keith and Martin Sola (1993), “Speculative Currency Attacks and Balance of Payments Crises,” Journal of
Economic Surveys 7, 119-44.

5 Drazen, Allan and Elhanan Helpman “Stabilization with Exchange Rate Management,” Quarterly Journal of Economics 52.
(1987)
“Stabilization with Exchange Rate Management under Uncertainty,” in Economic Effects of the Government Budget,
Cambridge, MA: MIT Press. (1988)
6 In the Drazen and Helpman papers, other policies can be adjusted, but there is no government optimization which determines
which policies to change. Ozkan, F. Gulcin and Alan Sutherland in the“Policy Measures to Avoid a Currency Crisis” – Economic
Journal 105, 510-19. (1995) – present an optimizing model of policy changes to avoid a currency crisis.

BIBLIOGRAPHY:
 Blackburn, Keith and Martin Sola (1993), “Speculative Currency Attacks and
Balance of Payments Crises,” Journal of Economic Surveys 7, 119-44.
 Drazen, Allan and Elhanan Helpman “Stabilization with Exchange Rate
Management,” Quarterly Journal of Economics 52. (1987)
 Drazen, Allan and Elhanan Helpman “Stabilization with Exchange Rate
Management under Uncertainty,” in Economic Effects of the Government Budget,
Cambridge, MA: MIT Press. (1988)
 Krugman, Paul. “A Model of Balance of Payments Crises.” Journal of Money,
Credit and Banking 11 (August1979).
 Krugman, Paul. “Are Currency Crises Self-Fulfilling?” NBER Macroeconomics
Annual, 345-78. (1996).
 Ozkan, F. Gulcin and Alan Sutherland “Policy Measures to Avoid a Currency
Crisis” – Economic Journal 105, 510-19. (1995).

Posted in Οικονομικά | Tagged , , , , , , , , , | Leave a comment